Admin
09-04-2014, 01:16 PM
پاسخ امام ناصر محمد یمانی به ابوحمزه در تاریخ:
02 - شعبان - 1431 هـ
14 - 07 - 2010 مـ
۲۳-تیر-۱۳۸۹ه.ش.
ـــــــــــــــــــــ
تشریح بشارت بزرگ برای نعیم اعظم و شفاعت غیر منتظره...
{ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ }صدق الله العظيم [هود]
بسم الله الرحمن الرحيم، وصلوات و سلام بر جدّم مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله الأطهار و انصار پیشگام در امت‌های متقدم و متأخر و در ملاء الاعلی تا یوم الدین، و سلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله رب العالمين..
سلام بر انصار عزیزی که با تمام وجود و با دل وجان با من هستند؛ سلام بر ما و بندگان صالح خداوند. در اینجا خلاصه‌ی گفتگو بین امام مهدی منتظر و ابوحمزه را به صورت سؤال نقل می‌کنیم تا اگر می‌خواهد به حق دست یافته و از آن پیروی‌کند، بتواند از این طریق آن را درک کند.
سؤال ۱- امام ناصر محمد یمانی! آیا توبه و ایمان به خداوند، بعد از مرگ برای کافران و یا مؤمنانی که در زمان حیات، از گناهان بزرگ و اعمال بد و زشت خود توبه واقعی نکرده‌اند؛ فایده‌ای خواهد داشت؟ و از شما خواهش می‌کنیم فتوای خودتان را مستقیم از آیات محکم قرآن عظیم بیاورید .
جواب ۱- و جواب از امام مهدی ناصرمحمد یمانی :
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
با فتوایی حق از جانب پروردگار عالمیان به شما پاسخ می‌دهم:
{ إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿١٧﴾ وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا }صدق الله العظيم [النساء]
سؤال ۲- امام ناصر محمد یمانی! آیا معنی آن این است که خداوند درباره آنها حکم قطعی داده است و جاودانه در آتش جهنم خواهند بود و باید از رحمت خداوند ناامید شوند؟
جواب ۲-{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ ﴿١٠٢﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾ وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾ يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ ﴿١٠٥﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيد }صدق الله العظيم [هود]
سوال۳- امام ناصر محمد یمانی! با توجه به این آیه، اگر اعتقاد داشته باشیم خداوند را نشاید که ابداً آنها را مورد مغفرت خود قرار داده و به آنها رحم کند، آیا این در تعارض با ایمان داشتن به صفت قدرت مطلقه خداوند نیست ؟
{خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٠٧﴾} صدق الله العظيم.
جواب ۳- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظیم
خداوند تعالی می فرماید:
{أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
سوال ۴- بنابراین اگر به اهالی آتش بگوییم که امکان نجات ندارند و خداوند آنها را ابداً از آتش بیرون نخواهد آورد، در حقیقت فتوا داده‌ایم که از رحمت خداوند مطلقا مأیوس شوند. به این ترتیب به صفت قدرت مطلقه خداوند تعدی کرده‌ایم، درحالی‌که خداوند قادر به هرکاری است و هرچه که بخواهد می‌کند و کسی از کردار او سؤال نمی‌کند. اما آیا امکان دارد که خداوند خودش از نزد خود آنها را مورد رحمت خود قرار دهد، یا باید سببی در خود بندگان باشد که باعث شود خداوند هر کدام از آنها را که بخواهد مورد رحمت خود قرار دهد که او غفور و رحیم است؟
جواب ۴-{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَـٰهٌ مَّعَ اللَّـهِ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿٦٢﴾} [النمل].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سوال ۵- آهسته‌تر، صبرکن امام ناصر محمد یمانی! آیا معنای آن این است که خداوند در آخرت، درهای دعا را به روی بندگان کافر خود نمی‌بندد؟
جواب ۵ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
سوال ۶- آیا خداوند دعای آنها را مستجاب کرده و آنها را آمرزیده و وارد بهشت می‌کند؟
جواب ۶ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ }صدق الله العظيم [الأعراف:۴۹]
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم.
سوال ۷- ولی ای امام مهدی ناصر محمد يمانی! آيا برایمان فتوی نمی‌دهی اين كفار که بر روی اعراف، بين بهشت و جهنم، هستند و به درگاه پروردگارشان دعا می‌کنند تا آنها را با جهنميان قرار ندهد و خداوند دعای آنها را مستجاب می‌کند؛ چه کسانی هستند؟ و چرا خداوند، پيش از اين، آنها را با دوزخيان قرار نداده است ؟
جواب ۷ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵]
سوال ۸- ای امام! آیا این افرادی که خداوند را خوانده و او دعایشان را مستجاب می‌کند، کافرانی هستند که قبل از آنکه رسولان خداوند در آبادی‌هایشان برانگیخته شوند، از دنیا رفته‌اند؟
جواب ۸ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سوال ۹- بنابر این آنها در پیشگاه خداوند حجت دارند، چون قبل از آنکه رسولی از جانب خداوند برایشان بیاید از دنیا رفته‌اند. برای مثال پدر مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، و او مسلماً از اهالی اعراف است؛ از کسانی که خداوند دعایشان را استجابت کرده و عذابشان نمی‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی :
{ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵].
سؤالی که مطرح می‌شود این است که: آیا کافرانی که خداوند به عنوان حجت، رسولان خود را در میانشان برانگیخته نیز اگر دعا کنند مشمول این رحمت می‌شوند، آیا آنها حق دارند که مانند اهالی اعراف خداوند را بخوانند و آیا دعایشان پذیرفته می‌شود؟
جواب ۹ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سوال ۱۰- در کجای این آیه برای کافرانی که اهل آتش‌اند فتوا داده شده که خدایشان را بخوانند؟
جواب ۱۰- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
سوال ۱۱- پس بیان این فرموده خداوند تعالی:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
چیست؟ آیا این به خاطر آن است که آنها کسانی غیر از خدا را می‌خوانند تا نزد خداوند شفاعتشان را کنند تا مگر یک روز از عذابشان کاسته شود؟
جواب ۱۱ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾} صدق الله العظيم
سوال ۱۲- پس علت گمراه بودنشان این است که کسی غیر از خدا را می‌خوانند؛ آیا فرشتگان مقرب خداوند به آنها پاسخی می‌دهند؟
جواب ۱۲- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ ﴿١٣﴾ لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ﴿١۴﴾}صدق الله العظيم [الرعد].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّـهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّـهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ ۚ قُلِ اللَّـهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الرعد].
سوال ۱۳- حال که فرشتگان جرأت ندارند دعای کافرانی را که از اهالی جهنم شده‌اند برآورده سازند، پس آیا معنای آن این است که آنها با اینکه از فرشتگان مقرب درگاه هستند، اما جرأت نمی‌کنند تا خداوند رحمان را مورد خطاب قرار داده و از او بخواهند یک روز از عذاب اهالی آتش کم کند؟ پس یعنی آنها را نسزد که درباره وضعیت اهالی آتش با خداوند سخن گفته و کم شدن ولو یک روز از عذاب کافران را از خداوند بخواهند؟
جواب ۱۳ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ فَمَن يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا }صدق الله العظيم [النساء:۱۰۹]
سوال ۱۴- بنابراین در روز قیامت بنده حق ندارد با خداوند مجادله کند ولو اینکه به حق رحمت خداوند از او درخواست کند و تنها سخنی که بندگان می‌توانند بر زبان بیاورند، همان کلام رسول الله مسيح عيسى‌بن‌مريم عليه الصلاة و السلام است که:
{ إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ } صدق الله العظیم [المائدة:۱۱۸]،
یعنی رحم بنده نسبت به بندگان، از رحمت خداوند ارحم الراحمین بیشتر نیست؛ چنان که رسول الله ابراهيم عليه الصلاة والسلام می‌گوید:
{ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }صدق الله العظیم [إبراهيم:۳۶]،
بنده تو بیش از تو نسبت به بندگان رحم ندارد و تو که پروردگارشان هستی ارحم الراحمینی و به همین خاطر است که می‌بینیم فرشتگان مقرب درگاه رحمان که نگهبانان جهنم هستند، به اهالی آتش می‌گویند:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
یعنی باید از خداوند درخواست کنند، چرا که درخواست از بندگانِ خداوند، برای شفاعت در پیشگاه پروردگاری که از همه بندگان نسبت به آنها مهربان‌تر است، گمراهی آشکاری است و چنین عملی به معنای انکار صفت رحمت در نفس خداوند می‌باشد؛ درحالی‌که خداوند ارحم الراحمین است! چگونه کسانی که رحمتشان کمتر از خداوند ارحم الراحمین است، می‌توانند شفاعتی کنند! لذا درخواست از بندگان -به جای دعا به پیشگاه خداوند- گمراهی آشکاری است [و راه به جایی نمی‌برد]. به همین دلیل فرشتگان خداوند رحمان که مأمور اهالی آتش هستند، می‌گویند:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
یعنی خدایتان را بخوانید که او از تمام بندگانش نسبت به شما مهربان‌تر است و وعده پروردگار حق بوده و او ارحم الراحمین است و اهالی آتش متوجه این نکته نیستند. در اینجا سؤالی مطرح می‌شود: اگر خدا را بخوانند، آیا حق دارند درخواست کنند که آنها را به دنیا بازگرداند تا اعمالی غیر از اعمال گذشته خود انجام دهند؟ آیا این دعا حجتی در برابر خداست و مورد استجابت قرار می‌گیرد؟
جواب ۱۴ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می فرماید:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سوال ۱۵- پس به این ترتیب خداوند به دعای آنها پاسخی نمی‌دهد، چرا که این دعا حجت آنها در برابر خداوند نیست؛ بلکه حجت خداوند بر آنها بعد از فرستادن رسولانی است که مورد تکذیب قرار گرفتند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سؤالی که پیش می‌آید دقیقاً این است که: پس چه دعایی می‌تواند حجت آنها در برابر خداوند باشد؟
جواب ۱۵ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
باید بگویند:
{ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ }صدق الله العظيم [الأعراف:۲۳]
سوال ۱۶- پس در روز قیامت، رحمتی که خداوند بر خود فرض نموده است، حجت بندگان در پیشگاه خداست و کسی که به رحمت خداوند کافر باشد، خود ضرر نموده و بعد از خداوند کسی را پیدا نخواهد کرد که به او رحم کند؟
جواب ۱۶ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ}صدق الله العظيم [الأنعام:۱۲]
سوال ۱۷- حال برایمان روشن شد چرا کافران می‌گویند:
{ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ }صدق الله العظيم [الأعراف:۵۳].
این به خاطر آن است که آنها از رحمت خداوند مأیوس شده و فکر می‌کنند راه حلی ندارند جز اینکه بندگان مقرب خداوند شفاعتشان را کنند و یا به دنیا بازگردند تا به گونه‌ای دیگر عمل کنند. بنابر این از رحمت پروردگار مأیوس‌اند و به همین دلیل نیز از خداوندی که رحمت را بر نفس خود واجب نموده است درخواست [بخشش] نمی‌کنند که بگویند: خدایا همانا که تو بر هرکاری قادری تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
ای تمام کسانی که خداوند آنها را از امر ما آگاه کرده! شما را به خدا سوگند می‌دهم که اگر پروردگار شما را میراند و وارد آتش شدید، به اهالی آن بگویید که امام مهدی به شما می‌گوید: اگر اعمال بدتان که ظالمانه در حق خودتان کرده‌اید، حجت خداوند در برابر شما باشد؛ بدانید حجت شما در مقابل خدا بزرگتر است، به شرط آن که ایمان داشته باشید که خداوند به حق ارحم الراحمین است و از رحمت تمام بندگان خداوند ناامید شده و بگویید: چگونه تا روزقیامت منتظر بندگان مقرب بمانیم تا از ما شفاعت کنند؟ اینجا شما از فرشتگان نگهبان جهنم درخواست شفاعت در نزد خدا را می‌کنید ولی آنان به هیچ وجه چنین نمی‌کنند؛ به همین ترتیب همه بندگان مقرب خداوند هم جرات نمی‌كنند كه در پيشگاه خداوند در روز قيامت برای شما شفاعت كنند، بلکه خداوند به شما می گوید:
{ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ }[يونس:۲۸]
یعنی شما همچنان معتقد هستید که بندگان مقرب در نزد خداوند شفاعتتان را کنند، برای همین منتظر هستید تا روز قیامت شفاعتتان را بکنند.
بیایید تا ببینیم نتیجه کار در علوم غیبی که در کتاب خداوند آمده است چیست و خداوند فرموده است:
{ وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ }صدق الله العظيم [يونس]
کافران نمی‌فهمند که خداوند از آنها می‌خواهد تا مستقیم از خود او، که از بندگانش رحیم‌تر است، درخواست کنند و برای اینکه آنان را از رحمت بندگانش ناامید کند، به مشرکان می‌گوید آنها [بندگانی را که شریک خداوند گرفته‌اند] را بخوانند تا در نزد پروردگارشان شفاعتشان کنند و ببینند آیا جوابی می‌شنوند، خداوند تعالی فرموده است:
{وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [الكهف]،
و نه تنها نسبت به شرک آنها کافرند، بلکه بر ضد آنها هستند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾ كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا }صدق الله العظيم [مريم]
کسانی که شریک خداوند گرفته شده‌اند، خود نسبت به این شرک که ناشی از مبالغه‌ای است که بعد از مرگشان در حق آنها شده، کافرند:
{ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۳۰﴾}صدق الله العظيم [يونس].
تا اینکه عذاب را دیده و دستشان از همه چیز کوتاه می‌شود، آن‌گاه است که می‌فهمند هیچ گریزگاهی از عذاب خداوند ندارند مگر اینکه خداوند با رحمت خود آنها را مورد مغفرت قرار دهد. اما جرأت چنین درخواستی را نداشته و همه صداها در برابر [عظمت] خداوند رحمان، خاضع می‌شود و جز نجوا چيزی نمی‌شنوی
و ناگهان....
خداوند به یکی از بندگانش اجازه می‌دهد تا با او سخن بگوید و او باعث تعجب آنها شده و نگرانی جدیدی را به غم آنها اضافه می‌کند، چون او علیه آنها به پیشگاه پروردگار شکایت می‌کند؛ چرا که آنان بین او و تحقق نعیم اعظم قرار گرفته‌اند. او خلافت بر ملکوت پروردگار را رد کرده و حاضر نیست وارد بهشت خداوند شود و برای تحقق یافتن نعیم اعظم اصرار می‌کند. پس خداوند می‌فرماید:
«ای بنده‌ی من! آیا من پیش از این تو را خلیفه بر ملکوت دنیا قرار نداده‌ام؟ و حال در اینجا تو را خلیفه خدا برملکوت آخرت خدایت قرار می‌دهم؟»
و او می‌گوید: «پناه بر خدا اگر قبل از این که نعیم اعظم تحقق یابد، به تمام این عطایا راضی شوم». اصحاب یمین و اصحاب شمال [اهالی آتش] و بندگان مقرب، به این مرد و کسانی که خداوند همراه او در پیشگاه خود محشور کرده است، می‌نگرند و می‌بینند که این گروه به خاطر دهشت و اضطرابی که بندگان صالح را فراگرفته، لبخند به لب می‌آورند. چرا که آنها درحالی‌که هنوز در حیات دنیوی به سر می‌بردند، از حقیقت نام اعظم خداوند آگاه شده بودند. حقیقت اسم اعظم خداوند، آیت و نشانه‌ای است که خداوند در قلب‌های آنها گذارده بود تا به حقانیت این بنده ایمان بیاورند و اما دلیل تبسم آنها این است که مقصود آن بنده از درخواستش برای تحقق نعیم اعظم را می‌دانند و می‌شنوند که او از خلیفه‌گری بر ملکوت بهشت عذر خواسته و تحقق یافتن نعیم اعظم را درخواست می‌کند. درخواست این بنده از خداوند، بندگان صالح را دهشت زده می‌کند؛ لذا می‌گویند: «دیگر چه چیزی باقی مانده، خداوند که ملکوت دنیا و آخرت را به او عطا کرده است؟! اگر خداوند آدم را به عنوان خلیفه بهشت خود در زمین برگزید، این بنده را که خلیفه جنت المأوی کرده است. چه نعیمی بزرگتر از آنچه که خداوند به او عطا کرده می‌خواهد؟ خداوند به او چیزی را عطا نموده که در تمام عالم وجود، به هیچ بنده‌ای داده نشده است! آیا این بنده مغرور شده و می‌خواهد خدا باشد؟ او را چه شده است و چه چیزی او را آزار می‌دهد که نمی خواهد خلیفه خداوند بر ملکوت اعظم بهشت باشد و در پی تحقق نعیم اعظم است؛ چه بهشتی بزرگتر از جنت النعیم است؟!» آنها بدون اینکه کلامی بگویند پیش خود متعجب‌اند ولی دهشتشان از ظاهرشان پیداست که همین امر باعث خنده همراهان این عبد می‌شود و می‌بینید درحالی‌که در زمره همراهان این عبد، در برابر خداوند ایستاده‌اند، لبخند می‌زنند و شاهد چانه زدن این بنده هستند که از جانب خود و آنها [همراهانش] برای تحقق نعیم اعظم با خداوند گفتگو کرده و شکایت کافران را نزد خدا می‌کند؛ چون آنها بین او و تحقق نعیم اعظم قرار گرفته‌اند و پروردگارش نیز تا این لحظه هنوز به او جوابی نداده است! پس روی زمین محشر می‌افتد و به شدت گریه و واویلا کرده و می‌گوید:
«واحسرتا بر نعیم اعظم من، الهی مرا برای چه آفریده‌ای. به من ظلم شده است.... بندگان کافر تو در حق من ظلم کرده و بین من و تحقق نعیم اعظم حائل شده‌اند؛ ای که ظلم کردن را بر خود حرام کرده‌ای! الهی! گناه من چیست؟»
و اما کافران گمان می‌کنند به خاطر این بنده که شکایت آنها را به خداوند برده است، دچار گرفتاری بسیار بزرگتر از آنچه که در آن هستند، خواهند شد که حتی فکرش را هم نمی‌توانند بکنند. و اما صالحان از خطاب این بنده به خداوند نگران بوده و دهشت زده‌اند با اینکه سخن او صواب است!
و ناگهان حادثه‌ای عجیب و بزرگ از جانب خداوند الرحم الراحمین روی داده و اجازه می‌دهد این بنده و تمام بندگانش وارد بهشت شوند، چرا که در نفس خود راضی شده است تا به خاطر این بنده و همراهان او، نعیم اعظم را تحقق بخشد. کافران می‌شنوند که خداوند در نفس خود از بندگانش راضی شده و همه را وارد رحمت خود کرده و به این بنده و تمام بندگانش اجازه داده است که به بهشت بروند... کافرانی که اهل آتش بودند تعجب کرده و به این بنده و همراهانش می‌گویند:
{ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ }صدق الله العظيم [سبأ:۲۳]
و سپس نعیم اعظم خداوند تحقق می یابد...
این شأن مهدی منتظر است که شما اهمیت و قدر آن را نمی‌دانید و از رازش آگاهی ندارید؛ او که از مردم امتی واحد خواهد ساخت که در راه راست [صراط مستقیم] خداوند هستند. او تنها کسی است که در دورانش، تمام بشریت هدایت خواهند شد. خداوند تمام ساکنان زمین را برای او هدایت می‌کند، چون عبادت رضوان نفس خداوند برای او وسیله نیست؛ بلکه هدف نهایی و غایت اوست و چگونه خداوند در نفس خود راضی می‌شود؟ وقتی که همه بندگان مشمول رحمتش شوند و خداوند سبحان، بندگانش را برای این آفریده است که رضوان نفس او را عبادت کنند و فتوایی از خداوند درباره برانگیخته شدن امام مهدی منتظر -که به خاطر او خداوند تمام مردم دنیا را هدایت کرده و از آنها امتی واحد که در راه مستقیم او هستند خواهد ساخت - و بشارت برانگیخته شدن او را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ ﴿١١٨﴾ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ }صدق الله العظيم [هود]
در اینجا خداوند به شما فتوا می‌دهد که در عصر بعثت انبیا و رسولان، هدف هدایت شدن تمام مردم محقق نشده و گروهی از آنها هدایت یافته و گروهی دیگر همچنان در مسیر گمراهی هستند. سپس با این سخن برانگیخته شدن مهدی منتظر را استثنا می‌کند:
{ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ}صدق الله العظيم
یعنی: مگر کسی که خداوند به او رحم کرده و به خاطر او تمام اهالی زمین را هدایت و به صورت یک امت در راه مستقیم قرار دهد.
شاید کسی سخن مرا قطع کرده و بپرسد: حال که خداوند در این آیه بشارت برانگیخته شدن امام مهدی را داده است؛ آیا از قرآن بیان این آیه را برایمان تشریح می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ ﴿١١٨﴾ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ }صدق الله العظيم [هود].
امام مهدی به حق جواب می‌دهد که من جز حقیقت نمی‌گویم و اما بیان این فرموده خداوند تعالی که :
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً}
بیان آن را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَن فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا} صدق الله العظيم [يونس:۹۹]
و سپس تمام مردم امت واحد و به راه مستقیم خواهند شد.
و اما بیان حق خداوند تعالی :
{ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ}
را در این آیه می‌یابید که :
{فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]،
یعنی در دوران برانگیخته شدن تمام رسولان خداوند از اولین تا آخرین آنها، هدف هدایت تمام بشریت تحقق نمی‌یابد و مردم همچنان در مسیرهای مختلفی گام برمی‌دارند {لَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ}؛ یعنی عده‌ای هدایت یافته و عده‌ای گمراهند و سپس سراغ این فرموده خداوند تعالی می‌آییم:
{ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ} صدق الله العظيم
یعنی مگر کسی که به خاطر او همه مردم را هدایت کند تا نعیم اعظم [بزرگتراز] بهشت برایش محقق گردد و خداوند مردم را برای همین آفریده است تا رضوان نفس خداوند بر آنها را عبادت کنند، تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
عزیزان من ای مسلمانان! چه چیزی درباره برانگیخته شدن امام مهدی شما را فریب داده است؟ به خداوند عظیمی که من و شما را به راه مستقیم هدایت می‌کند سوگند، به خداوند آسمان‌ها و زمین و خداوندی که استخوان‌های پوسیده و پراکنده را زنده می‌کند، به خدایی که قوم عاد را با توفانی عقیم هلاک کرد؛ من امام مهدی منتظر خلیفه خداوند بر تمام عالمیان هستم. چه بپذیرید و چه نپذیرید! و اگر نپذیرفتید خداوند مرا با عذاب روز عقیم [روزی بی‌مانند از نظر شدت عذاب] بر شما غلبه خواهد داد و همگی شما ایمان می‌آورید و تا زمان معینی از زندگی بهره خواهید گرفت و سپس قوم مجرم گرفتار عذاب شدیدی خواهند شد، ولی اکثر شما نمی‌دانید.
وسلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله رب العالمين..
أخو بني آدم في الدم من حواء وآدم الإمام ناصر مُحمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=5501
02 - شعبان - 1431 هـ
14 - 07 - 2010 مـ
۲۳-تیر-۱۳۸۹ه.ش.
ـــــــــــــــــــــ
تشریح بشارت بزرگ برای نعیم اعظم و شفاعت غیر منتظره...
{ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ }صدق الله العظيم [هود]
بسم الله الرحمن الرحيم، وصلوات و سلام بر جدّم مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله الأطهار و انصار پیشگام در امت‌های متقدم و متأخر و در ملاء الاعلی تا یوم الدین، و سلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله رب العالمين..
سلام بر انصار عزیزی که با تمام وجود و با دل وجان با من هستند؛ سلام بر ما و بندگان صالح خداوند. در اینجا خلاصه‌ی گفتگو بین امام مهدی منتظر و ابوحمزه را به صورت سؤال نقل می‌کنیم تا اگر می‌خواهد به حق دست یافته و از آن پیروی‌کند، بتواند از این طریق آن را درک کند.
سؤال ۱- امام ناصر محمد یمانی! آیا توبه و ایمان به خداوند، بعد از مرگ برای کافران و یا مؤمنانی که در زمان حیات، از گناهان بزرگ و اعمال بد و زشت خود توبه واقعی نکرده‌اند؛ فایده‌ای خواهد داشت؟ و از شما خواهش می‌کنیم فتوای خودتان را مستقیم از آیات محکم قرآن عظیم بیاورید .
جواب ۱- و جواب از امام مهدی ناصرمحمد یمانی :
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
با فتوایی حق از جانب پروردگار عالمیان به شما پاسخ می‌دهم:
{ إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿١٧﴾ وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا }صدق الله العظيم [النساء]
سؤال ۲- امام ناصر محمد یمانی! آیا معنی آن این است که خداوند درباره آنها حکم قطعی داده است و جاودانه در آتش جهنم خواهند بود و باید از رحمت خداوند ناامید شوند؟
جواب ۲-{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ ﴿١٠٢﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾ وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾ يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ ﴿١٠٥﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيد }صدق الله العظيم [هود]
سوال۳- امام ناصر محمد یمانی! با توجه به این آیه، اگر اعتقاد داشته باشیم خداوند را نشاید که ابداً آنها را مورد مغفرت خود قرار داده و به آنها رحم کند، آیا این در تعارض با ایمان داشتن به صفت قدرت مطلقه خداوند نیست ؟
{خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٠٧﴾} صدق الله العظيم.
جواب ۳- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظیم
خداوند تعالی می فرماید:
{أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
سوال ۴- بنابراین اگر به اهالی آتش بگوییم که امکان نجات ندارند و خداوند آنها را ابداً از آتش بیرون نخواهد آورد، در حقیقت فتوا داده‌ایم که از رحمت خداوند مطلقا مأیوس شوند. به این ترتیب به صفت قدرت مطلقه خداوند تعدی کرده‌ایم، درحالی‌که خداوند قادر به هرکاری است و هرچه که بخواهد می‌کند و کسی از کردار او سؤال نمی‌کند. اما آیا امکان دارد که خداوند خودش از نزد خود آنها را مورد رحمت خود قرار دهد، یا باید سببی در خود بندگان باشد که باعث شود خداوند هر کدام از آنها را که بخواهد مورد رحمت خود قرار دهد که او غفور و رحیم است؟
جواب ۴-{ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ ۗ أَإِلَـٰهٌ مَّعَ اللَّـهِ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿٦٢﴾} [النمل].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سوال ۵- آهسته‌تر، صبرکن امام ناصر محمد یمانی! آیا معنای آن این است که خداوند در آخرت، درهای دعا را به روی بندگان کافر خود نمی‌بندد؟
جواب ۵ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
سوال ۶- آیا خداوند دعای آنها را مستجاب کرده و آنها را آمرزیده و وارد بهشت می‌کند؟
جواب ۶ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ }صدق الله العظيم [الأعراف:۴۹]
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم.
سوال ۷- ولی ای امام مهدی ناصر محمد يمانی! آيا برایمان فتوی نمی‌دهی اين كفار که بر روی اعراف، بين بهشت و جهنم، هستند و به درگاه پروردگارشان دعا می‌کنند تا آنها را با جهنميان قرار ندهد و خداوند دعای آنها را مستجاب می‌کند؛ چه کسانی هستند؟ و چرا خداوند، پيش از اين، آنها را با دوزخيان قرار نداده است ؟
جواب ۷ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵]
سوال ۸- ای امام! آیا این افرادی که خداوند را خوانده و او دعایشان را مستجاب می‌کند، کافرانی هستند که قبل از آنکه رسولان خداوند در آبادی‌هایشان برانگیخته شوند، از دنیا رفته‌اند؟
جواب ۸ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سوال ۹- بنابر این آنها در پیشگاه خداوند حجت دارند، چون قبل از آنکه رسولی از جانب خداوند برایشان بیاید از دنیا رفته‌اند. برای مثال پدر مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، و او مسلماً از اهالی اعراف است؛ از کسانی که خداوند دعایشان را استجابت کرده و عذابشان نمی‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی :
{ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵].
سؤالی که مطرح می‌شود این است که: آیا کافرانی که خداوند به عنوان حجت، رسولان خود را در میانشان برانگیخته نیز اگر دعا کنند مشمول این رحمت می‌شوند، آیا آنها حق دارند که مانند اهالی اعراف خداوند را بخوانند و آیا دعایشان پذیرفته می‌شود؟
جواب ۹ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سوال ۱۰- در کجای این آیه برای کافرانی که اهل آتش‌اند فتوا داده شده که خدایشان را بخوانند؟
جواب ۱۰- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
سوال ۱۱- پس بیان این فرموده خداوند تعالی:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
چیست؟ آیا این به خاطر آن است که آنها کسانی غیر از خدا را می‌خوانند تا نزد خداوند شفاعتشان را کنند تا مگر یک روز از عذابشان کاسته شود؟
جواب ۱۱ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾} صدق الله العظيم
سوال ۱۲- پس علت گمراه بودنشان این است که کسی غیر از خدا را می‌خوانند؛ آیا فرشتگان مقرب خداوند به آنها پاسخی می‌دهند؟
جواب ۱۲- { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ ﴿١٣﴾ لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ﴿١۴﴾}صدق الله العظيم [الرعد].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّـهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّـهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ ۚ قُلِ اللَّـهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الرعد].
سوال ۱۳- حال که فرشتگان جرأت ندارند دعای کافرانی را که از اهالی جهنم شده‌اند برآورده سازند، پس آیا معنای آن این است که آنها با اینکه از فرشتگان مقرب درگاه هستند، اما جرأت نمی‌کنند تا خداوند رحمان را مورد خطاب قرار داده و از او بخواهند یک روز از عذاب اهالی آتش کم کند؟ پس یعنی آنها را نسزد که درباره وضعیت اهالی آتش با خداوند سخن گفته و کم شدن ولو یک روز از عذاب کافران را از خداوند بخواهند؟
جواب ۱۳ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ فَمَن يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا }صدق الله العظيم [النساء:۱۰۹]
سوال ۱۴- بنابراین در روز قیامت بنده حق ندارد با خداوند مجادله کند ولو اینکه به حق رحمت خداوند از او درخواست کند و تنها سخنی که بندگان می‌توانند بر زبان بیاورند، همان کلام رسول الله مسيح عيسى‌بن‌مريم عليه الصلاة و السلام است که:
{ إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ } صدق الله العظیم [المائدة:۱۱۸]،
یعنی رحم بنده نسبت به بندگان، از رحمت خداوند ارحم الراحمین بیشتر نیست؛ چنان که رسول الله ابراهيم عليه الصلاة والسلام می‌گوید:
{ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }صدق الله العظیم [إبراهيم:۳۶]،
بنده تو بیش از تو نسبت به بندگان رحم ندارد و تو که پروردگارشان هستی ارحم الراحمینی و به همین خاطر است که می‌بینیم فرشتگان مقرب درگاه رحمان که نگهبانان جهنم هستند، به اهالی آتش می‌گویند:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
یعنی باید از خداوند درخواست کنند، چرا که درخواست از بندگانِ خداوند، برای شفاعت در پیشگاه پروردگاری که از همه بندگان نسبت به آنها مهربان‌تر است، گمراهی آشکاری است و چنین عملی به معنای انکار صفت رحمت در نفس خداوند می‌باشد؛ درحالی‌که خداوند ارحم الراحمین است! چگونه کسانی که رحمتشان کمتر از خداوند ارحم الراحمین است، می‌توانند شفاعتی کنند! لذا درخواست از بندگان -به جای دعا به پیشگاه خداوند- گمراهی آشکاری است [و راه به جایی نمی‌برد]. به همین دلیل فرشتگان خداوند رحمان که مأمور اهالی آتش هستند، می‌گویند:
{قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
یعنی خدایتان را بخوانید که او از تمام بندگانش نسبت به شما مهربان‌تر است و وعده پروردگار حق بوده و او ارحم الراحمین است و اهالی آتش متوجه این نکته نیستند. در اینجا سؤالی مطرح می‌شود: اگر خدا را بخوانند، آیا حق دارند درخواست کنند که آنها را به دنیا بازگرداند تا اعمالی غیر از اعمال گذشته خود انجام دهند؟ آیا این دعا حجتی در برابر خداست و مورد استجابت قرار می‌گیرد؟
جواب ۱۴ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می فرماید:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سوال ۱۵- پس به این ترتیب خداوند به دعای آنها پاسخی نمی‌دهد، چرا که این دعا حجت آنها در برابر خداوند نیست؛ بلکه حجت خداوند بر آنها بعد از فرستادن رسولانی است که مورد تکذیب قرار گرفتند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّـهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سؤالی که پیش می‌آید دقیقاً این است که: پس چه دعایی می‌تواند حجت آنها در برابر خداوند باشد؟
جواب ۱۵ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
باید بگویند:
{ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ }صدق الله العظيم [الأعراف:۲۳]
سوال ۱۶- پس در روز قیامت، رحمتی که خداوند بر خود فرض نموده است، حجت بندگان در پیشگاه خداست و کسی که به رحمت خداوند کافر باشد، خود ضرر نموده و بعد از خداوند کسی را پیدا نخواهد کرد که به او رحم کند؟
جواب ۱۶ـ { قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ} صدق الله العظيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ}صدق الله العظيم [الأنعام:۱۲]
سوال ۱۷- حال برایمان روشن شد چرا کافران می‌گویند:
{ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ }صدق الله العظيم [الأعراف:۵۳].
این به خاطر آن است که آنها از رحمت خداوند مأیوس شده و فکر می‌کنند راه حلی ندارند جز اینکه بندگان مقرب خداوند شفاعتشان را کنند و یا به دنیا بازگردند تا به گونه‌ای دیگر عمل کنند. بنابر این از رحمت پروردگار مأیوس‌اند و به همین دلیل نیز از خداوندی که رحمت را بر نفس خود واجب نموده است درخواست [بخشش] نمی‌کنند که بگویند: خدایا همانا که تو بر هرکاری قادری تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
ای تمام کسانی که خداوند آنها را از امر ما آگاه کرده! شما را به خدا سوگند می‌دهم که اگر پروردگار شما را میراند و وارد آتش شدید، به اهالی آن بگویید که امام مهدی به شما می‌گوید: اگر اعمال بدتان که ظالمانه در حق خودتان کرده‌اید، حجت خداوند در برابر شما باشد؛ بدانید حجت شما در مقابل خدا بزرگتر است، به شرط آن که ایمان داشته باشید که خداوند به حق ارحم الراحمین است و از رحمت تمام بندگان خداوند ناامید شده و بگویید: چگونه تا روزقیامت منتظر بندگان مقرب بمانیم تا از ما شفاعت کنند؟ اینجا شما از فرشتگان نگهبان جهنم درخواست شفاعت در نزد خدا را می‌کنید ولی آنان به هیچ وجه چنین نمی‌کنند؛ به همین ترتیب همه بندگان مقرب خداوند هم جرات نمی‌كنند كه در پيشگاه خداوند در روز قيامت برای شما شفاعت كنند، بلکه خداوند به شما می گوید:
{ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ }[يونس:۲۸]
یعنی شما همچنان معتقد هستید که بندگان مقرب در نزد خداوند شفاعتتان را کنند، برای همین منتظر هستید تا روز قیامت شفاعتتان را بکنند.
بیایید تا ببینیم نتیجه کار در علوم غیبی که در کتاب خداوند آمده است چیست و خداوند فرموده است:
{ وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ }صدق الله العظيم [يونس]
کافران نمی‌فهمند که خداوند از آنها می‌خواهد تا مستقیم از خود او، که از بندگانش رحیم‌تر است، درخواست کنند و برای اینکه آنان را از رحمت بندگانش ناامید کند، به مشرکان می‌گوید آنها [بندگانی را که شریک خداوند گرفته‌اند] را بخوانند تا در نزد پروردگارشان شفاعتشان کنند و ببینند آیا جوابی می‌شنوند، خداوند تعالی فرموده است:
{وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [الكهف]،
و نه تنها نسبت به شرک آنها کافرند، بلکه بر ضد آنها هستند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾ كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا }صدق الله العظيم [مريم]
کسانی که شریک خداوند گرفته شده‌اند، خود نسبت به این شرک که ناشی از مبالغه‌ای است که بعد از مرگشان در حق آنها شده، کافرند:
{ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۳۰﴾}صدق الله العظيم [يونس].
تا اینکه عذاب را دیده و دستشان از همه چیز کوتاه می‌شود، آن‌گاه است که می‌فهمند هیچ گریزگاهی از عذاب خداوند ندارند مگر اینکه خداوند با رحمت خود آنها را مورد مغفرت قرار دهد. اما جرأت چنین درخواستی را نداشته و همه صداها در برابر [عظمت] خداوند رحمان، خاضع می‌شود و جز نجوا چيزی نمی‌شنوی
و ناگهان....
خداوند به یکی از بندگانش اجازه می‌دهد تا با او سخن بگوید و او باعث تعجب آنها شده و نگرانی جدیدی را به غم آنها اضافه می‌کند، چون او علیه آنها به پیشگاه پروردگار شکایت می‌کند؛ چرا که آنان بین او و تحقق نعیم اعظم قرار گرفته‌اند. او خلافت بر ملکوت پروردگار را رد کرده و حاضر نیست وارد بهشت خداوند شود و برای تحقق یافتن نعیم اعظم اصرار می‌کند. پس خداوند می‌فرماید:
«ای بنده‌ی من! آیا من پیش از این تو را خلیفه بر ملکوت دنیا قرار نداده‌ام؟ و حال در اینجا تو را خلیفه خدا برملکوت آخرت خدایت قرار می‌دهم؟»
و او می‌گوید: «پناه بر خدا اگر قبل از این که نعیم اعظم تحقق یابد، به تمام این عطایا راضی شوم». اصحاب یمین و اصحاب شمال [اهالی آتش] و بندگان مقرب، به این مرد و کسانی که خداوند همراه او در پیشگاه خود محشور کرده است، می‌نگرند و می‌بینند که این گروه به خاطر دهشت و اضطرابی که بندگان صالح را فراگرفته، لبخند به لب می‌آورند. چرا که آنها درحالی‌که هنوز در حیات دنیوی به سر می‌بردند، از حقیقت نام اعظم خداوند آگاه شده بودند. حقیقت اسم اعظم خداوند، آیت و نشانه‌ای است که خداوند در قلب‌های آنها گذارده بود تا به حقانیت این بنده ایمان بیاورند و اما دلیل تبسم آنها این است که مقصود آن بنده از درخواستش برای تحقق نعیم اعظم را می‌دانند و می‌شنوند که او از خلیفه‌گری بر ملکوت بهشت عذر خواسته و تحقق یافتن نعیم اعظم را درخواست می‌کند. درخواست این بنده از خداوند، بندگان صالح را دهشت زده می‌کند؛ لذا می‌گویند: «دیگر چه چیزی باقی مانده، خداوند که ملکوت دنیا و آخرت را به او عطا کرده است؟! اگر خداوند آدم را به عنوان خلیفه بهشت خود در زمین برگزید، این بنده را که خلیفه جنت المأوی کرده است. چه نعیمی بزرگتر از آنچه که خداوند به او عطا کرده می‌خواهد؟ خداوند به او چیزی را عطا نموده که در تمام عالم وجود، به هیچ بنده‌ای داده نشده است! آیا این بنده مغرور شده و می‌خواهد خدا باشد؟ او را چه شده است و چه چیزی او را آزار می‌دهد که نمی خواهد خلیفه خداوند بر ملکوت اعظم بهشت باشد و در پی تحقق نعیم اعظم است؛ چه بهشتی بزرگتر از جنت النعیم است؟!» آنها بدون اینکه کلامی بگویند پیش خود متعجب‌اند ولی دهشتشان از ظاهرشان پیداست که همین امر باعث خنده همراهان این عبد می‌شود و می‌بینید درحالی‌که در زمره همراهان این عبد، در برابر خداوند ایستاده‌اند، لبخند می‌زنند و شاهد چانه زدن این بنده هستند که از جانب خود و آنها [همراهانش] برای تحقق نعیم اعظم با خداوند گفتگو کرده و شکایت کافران را نزد خدا می‌کند؛ چون آنها بین او و تحقق نعیم اعظم قرار گرفته‌اند و پروردگارش نیز تا این لحظه هنوز به او جوابی نداده است! پس روی زمین محشر می‌افتد و به شدت گریه و واویلا کرده و می‌گوید:
«واحسرتا بر نعیم اعظم من، الهی مرا برای چه آفریده‌ای. به من ظلم شده است.... بندگان کافر تو در حق من ظلم کرده و بین من و تحقق نعیم اعظم حائل شده‌اند؛ ای که ظلم کردن را بر خود حرام کرده‌ای! الهی! گناه من چیست؟»
و اما کافران گمان می‌کنند به خاطر این بنده که شکایت آنها را به خداوند برده است، دچار گرفتاری بسیار بزرگتر از آنچه که در آن هستند، خواهند شد که حتی فکرش را هم نمی‌توانند بکنند. و اما صالحان از خطاب این بنده به خداوند نگران بوده و دهشت زده‌اند با اینکه سخن او صواب است!
و ناگهان حادثه‌ای عجیب و بزرگ از جانب خداوند الرحم الراحمین روی داده و اجازه می‌دهد این بنده و تمام بندگانش وارد بهشت شوند، چرا که در نفس خود راضی شده است تا به خاطر این بنده و همراهان او، نعیم اعظم را تحقق بخشد. کافران می‌شنوند که خداوند در نفس خود از بندگانش راضی شده و همه را وارد رحمت خود کرده و به این بنده و تمام بندگانش اجازه داده است که به بهشت بروند... کافرانی که اهل آتش بودند تعجب کرده و به این بنده و همراهانش می‌گویند:
{ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ }صدق الله العظيم [سبأ:۲۳]
و سپس نعیم اعظم خداوند تحقق می یابد...
این شأن مهدی منتظر است که شما اهمیت و قدر آن را نمی‌دانید و از رازش آگاهی ندارید؛ او که از مردم امتی واحد خواهد ساخت که در راه راست [صراط مستقیم] خداوند هستند. او تنها کسی است که در دورانش، تمام بشریت هدایت خواهند شد. خداوند تمام ساکنان زمین را برای او هدایت می‌کند، چون عبادت رضوان نفس خداوند برای او وسیله نیست؛ بلکه هدف نهایی و غایت اوست و چگونه خداوند در نفس خود راضی می‌شود؟ وقتی که همه بندگان مشمول رحمتش شوند و خداوند سبحان، بندگانش را برای این آفریده است که رضوان نفس او را عبادت کنند و فتوایی از خداوند درباره برانگیخته شدن امام مهدی منتظر -که به خاطر او خداوند تمام مردم دنیا را هدایت کرده و از آنها امتی واحد که در راه مستقیم او هستند خواهد ساخت - و بشارت برانگیخته شدن او را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ ﴿١١٨﴾ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ }صدق الله العظيم [هود]
در اینجا خداوند به شما فتوا می‌دهد که در عصر بعثت انبیا و رسولان، هدف هدایت شدن تمام مردم محقق نشده و گروهی از آنها هدایت یافته و گروهی دیگر همچنان در مسیر گمراهی هستند. سپس با این سخن برانگیخته شدن مهدی منتظر را استثنا می‌کند:
{ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ}صدق الله العظيم
یعنی: مگر کسی که خداوند به او رحم کرده و به خاطر او تمام اهالی زمین را هدایت و به صورت یک امت در راه مستقیم قرار دهد.
شاید کسی سخن مرا قطع کرده و بپرسد: حال که خداوند در این آیه بشارت برانگیخته شدن امام مهدی را داده است؛ آیا از قرآن بیان این آیه را برایمان تشریح می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ ﴿١١٨﴾ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ }صدق الله العظيم [هود].
امام مهدی به حق جواب می‌دهد که من جز حقیقت نمی‌گویم و اما بیان این فرموده خداوند تعالی که :
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً}
بیان آن را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَن فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا} صدق الله العظيم [يونس:۹۹]
و سپس تمام مردم امت واحد و به راه مستقیم خواهند شد.
و اما بیان حق خداوند تعالی :
{ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ}
را در این آیه می‌یابید که :
{فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]،
یعنی در دوران برانگیخته شدن تمام رسولان خداوند از اولین تا آخرین آنها، هدف هدایت تمام بشریت تحقق نمی‌یابد و مردم همچنان در مسیرهای مختلفی گام برمی‌دارند {لَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ}؛ یعنی عده‌ای هدایت یافته و عده‌ای گمراهند و سپس سراغ این فرموده خداوند تعالی می‌آییم:
{ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ} صدق الله العظيم
یعنی مگر کسی که به خاطر او همه مردم را هدایت کند تا نعیم اعظم [بزرگتراز] بهشت برایش محقق گردد و خداوند مردم را برای همین آفریده است تا رضوان نفس خداوند بر آنها را عبادت کنند، تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
عزیزان من ای مسلمانان! چه چیزی درباره برانگیخته شدن امام مهدی شما را فریب داده است؟ به خداوند عظیمی که من و شما را به راه مستقیم هدایت می‌کند سوگند، به خداوند آسمان‌ها و زمین و خداوندی که استخوان‌های پوسیده و پراکنده را زنده می‌کند، به خدایی که قوم عاد را با توفانی عقیم هلاک کرد؛ من امام مهدی منتظر خلیفه خداوند بر تمام عالمیان هستم. چه بپذیرید و چه نپذیرید! و اگر نپذیرفتید خداوند مرا با عذاب روز عقیم [روزی بی‌مانند از نظر شدت عذاب] بر شما غلبه خواهد داد و همگی شما ایمان می‌آورید و تا زمان معینی از زندگی بهره خواهید گرفت و سپس قوم مجرم گرفتار عذاب شدیدی خواهند شد، ولی اکثر شما نمی‌دانید.
وسلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله رب العالمين..
أخو بني آدم في الدم من حواء وآدم الإمام ناصر مُحمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=5501