Admin
05-05-2014, 10:29 AM
الإمام ناصر محمد اليماني
06 - 07 - 1435 هـ
05 - 05 - 2014 مـ
۱۵-اردیبهشت-۱۳۹۳ه.ش.
05:19 صبح
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصلية للبيـــان ] (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=141981)
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=141981
ــــــــــــــــــــــ
از امام هدایتگر به‌سوی نعیم اعظم [نعیم بزرگتر از نعیم بهشت] به قومی که محبوب خداوند هستند و محب او
بسم الله الرحمن الرحيم و صلوات و سلام بر تمام رسولان و انبیای مکرم الهی و خاندان پاک آنان و بر تمام پیروان نیکوکارشان در هر زمان و مکان تا فرا رسیدن یوم الدین و اما بعد...
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما عزیزان من، قومی که محبوب خداوند هستید و محبت و عشق شما نسبت به او عظیم‌ترین محبت است [قوم یحبهم الله و یحبونه]. ای عزیزانی که به خاطر خداوند مورد محبت من هستید، زمانی که می‌بینید امام مهدی درباره یکی از انصار شهادت می‌دهد دل‌گیر نشوید. به خداوند قسم انصاری هستند که تقریبا یادی از آنها نمی‌کنیم و ناشناس و گمنام هستند، انصاری دارم که آن‌گونه که شایسته آنهاست برایشان وزنی درنظر گرفته نمی‌شود اما امام مهدی می‌ترسد آنها در حب و قرب خداوند بر او پیشی گرفته باشند؛ چرا که شما از آنچه که می‌کنند بی‌خبر هستید. آنها به شدت با امام مهدی و تمام انبیا و رسولان خداوند و تمام بندگانِ کلِ ملکوت خداوند رقابت می‌کنند تا بیش از همه محبوب خدا بوده و به او نزدیک شوند.
کسانی در میان انصار هستند که می‌خواهند بگویند: «اگر امام مهدی شهادت ندهد من به ملکوت خداوند راضی نخواهم شد مگر اینکه خداوند در نفس خود راضی باشد؛ من به شهادت امام مهدی نیازی ندارم و شاهد بودن خداوند مرا بس است» و می‌گویند: «خدایا تو می‌دانی که من تو را بسیار دوست دارم و محبت من به تو عظیم‌ترین محبت‌هاست و می‌دانی تا تو راضی نشوی، من به ملکوت تو راضی نخواهم شد و این به خاطر رحمت من نسبت به بندگانت نیست که تو به حق ارحم الراحمینی. اما چگونه ممکن است درحالی‌که حبیب قلب من در نفس خود حزین است؛ بهشت نعیم برای من لذت بخش و شیرین باشد؟ و حبیب من می‌گوید:
{يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۰﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿۳۱﴾ }صدق الله العظيم[یس]»؟
ای محبوبان و محبان خداوند شما دریافتید که رحمت خداوند که مشرکان نسبت به آن کافرهستند، چقدر بزرگ است. دوست داشتنی‌ترین صفت خداوند در نفسش رحمت اوست و او آن را برخود واجب نموده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٥٤﴾ } صدق الله العظيم[الأنعام]
ای بندگان خداوند، در تمام ملکوت، به دعوت کننده به رحمت و عفو خداوند پاسخ مثبت دهید این دعوت از جانب پروردگار غفور و رحیم شماست. از رحمت خداوند مأیوس نشوید؛ هر قدر هم گناهانی که در این دنیا مرتکب شده‌اید بزرگ باشند؛ به ندایی که از جانب پروردگارتان برایتان آمده‌است، جواب دهید خداوند در محکمات کتاب خود می فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ممکن است کسی سؤال کند : «ناصر محمد آیا این ندا شامل حال تمام بندگان خداوند که در ملکوت او هستند حتی ابلیس و شیاطین جن و انس هم می‌شود؟» و امام مهدی به سؤال کنندگان پاسخ داده و می‌گوید : مگر ابلیس و تمام شیاطین انس و جن از بندگان خدا نیستند که در حق خود اسراف کرده‌اند؟ چگونه ممکن است این ندای پروردگار ملکوت شامل آنها نشود ؟ این هم از آن جهت است که زیادی گناهانشان بهانه نشود که تصور کنند خداوند به خاطر شدت و کثرت گناهانشان و اسرافی که در برابر او کرده‌اند؛ آنها را مورد بخشش و غفران قرار نمی‌دهد. به همین دلیل خداوند تمام بندگانی را که در حق خود اسراف کرده‌اند مورد خطاب قرار می‌دهد تا از رحمت او نا امید نشوند. خداوند به آنها وعده می‌دهد که تمام گناهانشان را بدون هیچ استثنایی می‌آمرزد و این برای آن است که هیچ بنده‌ای در پیشگاه خداوند عذری نداشته باشد. بار دیگر آیات محکم کتاب خداوند، آیاتی را که برای همه‌ی علمای مسلمین وعامه مسلمانان و هر عرب زبانی قابل فهم است به شما یادآوری می‌کنم . به ندایی که مستقیم از جانب پروردگار آمده است توجه کنید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
گویا چشم‌هایی را می‌بینم که به‌خاطر شناخت صفات حضرت حق -سبحانه و تعالی- پر از اشک می‌شوند؛ چقدر خداوند و خلیفه‌اش شما را دوست دارند! و چقدر شما خداوند و خلیفه‌اش را دوست دارید! خداوند از شما راضی باشد و با نعیم رضوان خود شما را راضی کند... به خدایی که جز او خداوندی نیست قسم برای قومی که محبوب خدا و محب او هستند، تمام ملکوت بهشتی که عرض آن به اندازه آسمان‌ها و زمین است؛ معادل مثقال ذره‌ای از نعیم رضوان خداوند بر بندگانش هم نیست. چقدر منزلت پروردگار در دل‌هایتان عظیم است و چقدر قدر شما بالا و مقام‌تان در نزد ملیک مقتدر بزرگ است!
قسم به خداوندی که آسمان را بدون ستون برافراشته است، انبیا و شهدا به مقام عظیم شما در نزد خداوند غبطه می‌خورند؛ می‌دانید چرا؟ چون شما ملکوت خداوند را انفاق کردید تا پروردگارتان راضی باشد. به خداوندی که جز او خدایی نیست قسم می‌بینم که اصرار و پافشاری شما حد و مرزی ندارد. به خداوندی خدا سوگند هرچقدر که بیشتر به این گروه از مردم که محبوب خداوند و محب او هستند داده شود؛ نتیجه‌ای جز پافشاری و اصرار بیشتر آنها نخواهد داشت و این نهایتی ندارد تا زمانی که پروردگار و حبیب قلبشان راضی شود. به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، آنها زمانی که اهالی بهشت را می‌بینند که از فضل اعطا شده خداوند شادمانند؛ در نزد خود آنها را به‌خاطر چیزی که به آن راضی شده و برایش شادند، تحقیر می‌کنند .آنها از کار اهالی بهشت که از داشته‌هایشان شادمان هستند؛ درحیرت‌اند. همان کسانی که خداوند درباره آنان فرموده است:
{ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۷۰]
پس در نزد خود بدون این که زخم زبانی به آنها بزنند آنها را تحقیر می‌کنند.
در پاسخ به این قوم که محبوب خدا و محب او هستند می گوییم: به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، اگر خداوند، امام مهدی را در بین امت‌های گذشته برمی‌انگیخت و آنان از شدت و عمق حسرت و حزن خداوند نسبت به بندگان نادمش آگاه می‌شدند؛ آنها نیز به تمام ملکوت پروردگار راضی نمی‌شدند مگر خداوند راضی شود. چقدر فضل و عنایت خداوند بر این امت زیاد است که امام مهدی را در میانشان برانگیخته است اما این امت قدر او را نمی‌دانند و به جز عده کمی از محبوبان و محبان خدا، بقیه از راز او آگاهی ندارند! چقدر حسرت مؤمنانی که خداوند آنها را از دعوت امام مهدی در«عصر گفتگو قبل از ظهور» آگاه کرده است ولی از این دعوت روبرگردانده‌اند عظیم است ..آنها به ندای دعوت حق پروردگارشان پاسخ نداده‌اند! حسرت آنها این نیست که از اهالی آتش شده‌اند. حسرت آنها به خاطر این است که خداوند آنها را از آیه‌ای آگاه کرد که بزرگترین تکریم خداوند در کتابش است اما آنان عقل خود را به کار نگرفتند و گفتند: «آن چه که از پیشینیان در دست ماست برای ما کافی است.». پس در جواب آنها می‌گوییم: ای مؤمنان به قرآن، به خدا قسم من به جز وحی خداوند در آیات محکم قرآن عظیم وحی جدیدی نیاورده‌ام . فتوا درباره نعیم اعظم؛ نعیمی که بزرگتر از «جنات النعیم» است را از خودم نمی‌گویم؛ خداوند است که درآیات محکم کتابش برایتان فتوا می‌دهد:
{وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۷۲)} صدق الله العظيم [التوبة].
آیا می‌دانید مقصود خداوند چیست که می فرماید: {{ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ}}؟ این یعنی نعیمی که بزرگتر از «نعیم جنان» است و کسی در میان عالمیان حقیقت این امر را درک نمی‌کند مگر قومی که محبوب خدا و محب او هستند. به خداوند یکتا قسم که آنها، سوگندهای سخت به نام می‌خورند و یقین دارند رضوان خداوند حقیقتاً بزرگتر از نعیم جنت است حال این نعیم بهشت هرچه که هست و هرچه که می‌خواهد باشد...آنها خود براین امر شاهدند....آنها هم اکنون و درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند از این حقیقت آگاه شده‌اند و بعد از مرگ چیزی به این یقین اضافه نخواهد شد و در روزی که در پیشگاه خداوند برانگیخته می‌شوند نیز به این یقین چیزی اضافه نخواهد شد؛ یعنی درهمین دنیا که هستند به حد اعلای یقین رسیده و ایمان در قلبشان کامل شده است.
نامه خصوصی که توسط عالم جلیل القدر ابوهاشم از سعودی نوشته شده است باعث خنده امام مهدی شد او در نامه خصوصی خود تلاش کرده است امام مهدی را ثابت قدم کند و به من نصیحت نموده است تا غمگین نباشم و می‌گوید: «نترس؛ به خدا قسم که تو بدون شک امام مهدی هستی» و می‌گوید: «اماما از من دل‌گیر نشو، جد تو محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- نیز در امر نبوتش شک کرد و درباره آنچه که به او وحی می‌شد نیز شک می‌کرد که نکند از جانب خداوند نباشد» و سپس می‌گوید:«از من به خاطر اینکه خواستم تو را ثابت قدم کنم و برایت قسم بخورم که بی‌تردید شما امام مهدی هستی، دل‌گیر مشو». این مضمون نامه اوست چرا که وقتی دیده است بیانات امام کم شده؛ ترسیده است تا نکند یقین امام مهدی درباره مهدویت خود کم شده باشد، چون دیگر مثل سابق پشت سر هم بیان نمی‌نویسد. به همین دلیل برای امام مهدی ناصر محمد یمانی ترسیده است که نکند یقین او نسبت به خودش کم شده باشد.
پس امام مهدی به ابو هاشم و تمام دنیا می‌گوید:
قسم به خدای بندگان که هفت آسمان استوار را برپا ساخت و زمین را با میخ‌ها [اوتاد] پایدار کرد و ثمود و عاد را هلاک و فراعنه قدرتمند را غرق ساخت؛ اگر تمام بندگان ملکوت خداوند به امام ناصر محمد یمانی ایمان بیاورند؛ ذره‌ای به یقین من درباره این که امام مهدی منتظر ناصر محمد هستم اضافه نخواهد شد و اگر تمام بندگان ملکوت همگی نسبت به من کافر شوند؛ ذره‌ای از یقین من درباره امام مهدی منتظر بودنم کم نمی‌شود! و بر این امر شاهد باشید. تصور نکنید اگر تعداد بیانات کم شده است؛ ایمان من به امام مهدی بودنم کم شده است. هیهات به پروردگار زمین و آسمان ها قسم که کوچکترین تزلزلی در امام مهدی رخ نداده است. می‌دانید چرا خداوند چنین یقینی را روزی بنده‌اش کرده است؟ جواب شما حقیقت اسم اعظم خداوند در قلب من است و زبان من به خاطر عظمت حمد برای پروردگارم از تعبیر آن عاجز است و خداوند از میزان حمد او در قلب من آگاه است و حمد برای خداوند است حمد عظیمی که برابر با نعمتی است که به عبدش عنایت فرموده است و امید دارم که پروردگارم قلب مرا ثابت نگه دارد و فراموش نمی‌کنم که خداوند بین من و قلب من حائل است در آغاز و پایان حمد از آن اوست و او عزیز و حمید است.
و صلوات و سلام بر محبوب‌ترین بنده خداوند در قلبم، جَدَّم محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله الطيبين وسلّم تسليماً- ای قومی که محبوب و محب خداوند هستید، بر محمد رسول الله سلام و صلوات بفرستید و لطف و احسان و صبر ایشان را فراموش نکنید ایشان [بر آزار مردم] چقدر صبر نموده و گذشت می‌کرد، تا تنزیل قرآن کامل شود و فراموش نکنید که انبیا به خاطر کفر امت‌هایشان برعلیه آنها دعا کردند درحالی‌که هنوز به اندازه یک دهم از کتاب بر آنها نازل نشده بود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٤٣﴾ وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ﴿٤٤﴾ وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٤٥﴾ ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٤٦﴾ قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٤٧﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿٤٨﴾ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ﴿٤٩﴾ قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ﴿٥٠﴾ وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٥١﴾ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٥٢﴾ وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٥٣﴾ وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [سبأ].
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=141991
06 - 07 - 1435 هـ
05 - 05 - 2014 مـ
۱۵-اردیبهشت-۱۳۹۳ه.ش.
05:19 صبح
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصلية للبيـــان ] (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=141981)
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=141981
ــــــــــــــــــــــ
از امام هدایتگر به‌سوی نعیم اعظم [نعیم بزرگتر از نعیم بهشت] به قومی که محبوب خداوند هستند و محب او
بسم الله الرحمن الرحيم و صلوات و سلام بر تمام رسولان و انبیای مکرم الهی و خاندان پاک آنان و بر تمام پیروان نیکوکارشان در هر زمان و مکان تا فرا رسیدن یوم الدین و اما بعد...
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما عزیزان من، قومی که محبوب خداوند هستید و محبت و عشق شما نسبت به او عظیم‌ترین محبت است [قوم یحبهم الله و یحبونه]. ای عزیزانی که به خاطر خداوند مورد محبت من هستید، زمانی که می‌بینید امام مهدی درباره یکی از انصار شهادت می‌دهد دل‌گیر نشوید. به خداوند قسم انصاری هستند که تقریبا یادی از آنها نمی‌کنیم و ناشناس و گمنام هستند، انصاری دارم که آن‌گونه که شایسته آنهاست برایشان وزنی درنظر گرفته نمی‌شود اما امام مهدی می‌ترسد آنها در حب و قرب خداوند بر او پیشی گرفته باشند؛ چرا که شما از آنچه که می‌کنند بی‌خبر هستید. آنها به شدت با امام مهدی و تمام انبیا و رسولان خداوند و تمام بندگانِ کلِ ملکوت خداوند رقابت می‌کنند تا بیش از همه محبوب خدا بوده و به او نزدیک شوند.
کسانی در میان انصار هستند که می‌خواهند بگویند: «اگر امام مهدی شهادت ندهد من به ملکوت خداوند راضی نخواهم شد مگر اینکه خداوند در نفس خود راضی باشد؛ من به شهادت امام مهدی نیازی ندارم و شاهد بودن خداوند مرا بس است» و می‌گویند: «خدایا تو می‌دانی که من تو را بسیار دوست دارم و محبت من به تو عظیم‌ترین محبت‌هاست و می‌دانی تا تو راضی نشوی، من به ملکوت تو راضی نخواهم شد و این به خاطر رحمت من نسبت به بندگانت نیست که تو به حق ارحم الراحمینی. اما چگونه ممکن است درحالی‌که حبیب قلب من در نفس خود حزین است؛ بهشت نعیم برای من لذت بخش و شیرین باشد؟ و حبیب من می‌گوید:
{يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۰﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿۳۱﴾ }صدق الله العظيم[یس]»؟
ای محبوبان و محبان خداوند شما دریافتید که رحمت خداوند که مشرکان نسبت به آن کافرهستند، چقدر بزرگ است. دوست داشتنی‌ترین صفت خداوند در نفسش رحمت اوست و او آن را برخود واجب نموده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٥٤﴾ } صدق الله العظيم[الأنعام]
ای بندگان خداوند، در تمام ملکوت، به دعوت کننده به رحمت و عفو خداوند پاسخ مثبت دهید این دعوت از جانب پروردگار غفور و رحیم شماست. از رحمت خداوند مأیوس نشوید؛ هر قدر هم گناهانی که در این دنیا مرتکب شده‌اید بزرگ باشند؛ به ندایی که از جانب پروردگارتان برایتان آمده‌است، جواب دهید خداوند در محکمات کتاب خود می فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ممکن است کسی سؤال کند : «ناصر محمد آیا این ندا شامل حال تمام بندگان خداوند که در ملکوت او هستند حتی ابلیس و شیاطین جن و انس هم می‌شود؟» و امام مهدی به سؤال کنندگان پاسخ داده و می‌گوید : مگر ابلیس و تمام شیاطین انس و جن از بندگان خدا نیستند که در حق خود اسراف کرده‌اند؟ چگونه ممکن است این ندای پروردگار ملکوت شامل آنها نشود ؟ این هم از آن جهت است که زیادی گناهانشان بهانه نشود که تصور کنند خداوند به خاطر شدت و کثرت گناهانشان و اسرافی که در برابر او کرده‌اند؛ آنها را مورد بخشش و غفران قرار نمی‌دهد. به همین دلیل خداوند تمام بندگانی را که در حق خود اسراف کرده‌اند مورد خطاب قرار می‌دهد تا از رحمت او نا امید نشوند. خداوند به آنها وعده می‌دهد که تمام گناهانشان را بدون هیچ استثنایی می‌آمرزد و این برای آن است که هیچ بنده‌ای در پیشگاه خداوند عذری نداشته باشد. بار دیگر آیات محکم کتاب خداوند، آیاتی را که برای همه‌ی علمای مسلمین وعامه مسلمانان و هر عرب زبانی قابل فهم است به شما یادآوری می‌کنم . به ندایی که مستقیم از جانب پروردگار آمده است توجه کنید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
گویا چشم‌هایی را می‌بینم که به‌خاطر شناخت صفات حضرت حق -سبحانه و تعالی- پر از اشک می‌شوند؛ چقدر خداوند و خلیفه‌اش شما را دوست دارند! و چقدر شما خداوند و خلیفه‌اش را دوست دارید! خداوند از شما راضی باشد و با نعیم رضوان خود شما را راضی کند... به خدایی که جز او خداوندی نیست قسم برای قومی که محبوب خدا و محب او هستند، تمام ملکوت بهشتی که عرض آن به اندازه آسمان‌ها و زمین است؛ معادل مثقال ذره‌ای از نعیم رضوان خداوند بر بندگانش هم نیست. چقدر منزلت پروردگار در دل‌هایتان عظیم است و چقدر قدر شما بالا و مقام‌تان در نزد ملیک مقتدر بزرگ است!
قسم به خداوندی که آسمان را بدون ستون برافراشته است، انبیا و شهدا به مقام عظیم شما در نزد خداوند غبطه می‌خورند؛ می‌دانید چرا؟ چون شما ملکوت خداوند را انفاق کردید تا پروردگارتان راضی باشد. به خداوندی که جز او خدایی نیست قسم می‌بینم که اصرار و پافشاری شما حد و مرزی ندارد. به خداوندی خدا سوگند هرچقدر که بیشتر به این گروه از مردم که محبوب خداوند و محب او هستند داده شود؛ نتیجه‌ای جز پافشاری و اصرار بیشتر آنها نخواهد داشت و این نهایتی ندارد تا زمانی که پروردگار و حبیب قلبشان راضی شود. به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، آنها زمانی که اهالی بهشت را می‌بینند که از فضل اعطا شده خداوند شادمانند؛ در نزد خود آنها را به‌خاطر چیزی که به آن راضی شده و برایش شادند، تحقیر می‌کنند .آنها از کار اهالی بهشت که از داشته‌هایشان شادمان هستند؛ درحیرت‌اند. همان کسانی که خداوند درباره آنان فرموده است:
{ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۷۰]
پس در نزد خود بدون این که زخم زبانی به آنها بزنند آنها را تحقیر می‌کنند.
در پاسخ به این قوم که محبوب خدا و محب او هستند می گوییم: به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم، اگر خداوند، امام مهدی را در بین امت‌های گذشته برمی‌انگیخت و آنان از شدت و عمق حسرت و حزن خداوند نسبت به بندگان نادمش آگاه می‌شدند؛ آنها نیز به تمام ملکوت پروردگار راضی نمی‌شدند مگر خداوند راضی شود. چقدر فضل و عنایت خداوند بر این امت زیاد است که امام مهدی را در میانشان برانگیخته است اما این امت قدر او را نمی‌دانند و به جز عده کمی از محبوبان و محبان خدا، بقیه از راز او آگاهی ندارند! چقدر حسرت مؤمنانی که خداوند آنها را از دعوت امام مهدی در«عصر گفتگو قبل از ظهور» آگاه کرده است ولی از این دعوت روبرگردانده‌اند عظیم است ..آنها به ندای دعوت حق پروردگارشان پاسخ نداده‌اند! حسرت آنها این نیست که از اهالی آتش شده‌اند. حسرت آنها به خاطر این است که خداوند آنها را از آیه‌ای آگاه کرد که بزرگترین تکریم خداوند در کتابش است اما آنان عقل خود را به کار نگرفتند و گفتند: «آن چه که از پیشینیان در دست ماست برای ما کافی است.». پس در جواب آنها می‌گوییم: ای مؤمنان به قرآن، به خدا قسم من به جز وحی خداوند در آیات محکم قرآن عظیم وحی جدیدی نیاورده‌ام . فتوا درباره نعیم اعظم؛ نعیمی که بزرگتر از «جنات النعیم» است را از خودم نمی‌گویم؛ خداوند است که درآیات محکم کتابش برایتان فتوا می‌دهد:
{وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۷۲)} صدق الله العظيم [التوبة].
آیا می‌دانید مقصود خداوند چیست که می فرماید: {{ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ}}؟ این یعنی نعیمی که بزرگتر از «نعیم جنان» است و کسی در میان عالمیان حقیقت این امر را درک نمی‌کند مگر قومی که محبوب خدا و محب او هستند. به خداوند یکتا قسم که آنها، سوگندهای سخت به نام می‌خورند و یقین دارند رضوان خداوند حقیقتاً بزرگتر از نعیم جنت است حال این نعیم بهشت هرچه که هست و هرچه که می‌خواهد باشد...آنها خود براین امر شاهدند....آنها هم اکنون و درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند از این حقیقت آگاه شده‌اند و بعد از مرگ چیزی به این یقین اضافه نخواهد شد و در روزی که در پیشگاه خداوند برانگیخته می‌شوند نیز به این یقین چیزی اضافه نخواهد شد؛ یعنی درهمین دنیا که هستند به حد اعلای یقین رسیده و ایمان در قلبشان کامل شده است.
نامه خصوصی که توسط عالم جلیل القدر ابوهاشم از سعودی نوشته شده است باعث خنده امام مهدی شد او در نامه خصوصی خود تلاش کرده است امام مهدی را ثابت قدم کند و به من نصیحت نموده است تا غمگین نباشم و می‌گوید: «نترس؛ به خدا قسم که تو بدون شک امام مهدی هستی» و می‌گوید: «اماما از من دل‌گیر نشو، جد تو محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- نیز در امر نبوتش شک کرد و درباره آنچه که به او وحی می‌شد نیز شک می‌کرد که نکند از جانب خداوند نباشد» و سپس می‌گوید:«از من به خاطر اینکه خواستم تو را ثابت قدم کنم و برایت قسم بخورم که بی‌تردید شما امام مهدی هستی، دل‌گیر مشو». این مضمون نامه اوست چرا که وقتی دیده است بیانات امام کم شده؛ ترسیده است تا نکند یقین امام مهدی درباره مهدویت خود کم شده باشد، چون دیگر مثل سابق پشت سر هم بیان نمی‌نویسد. به همین دلیل برای امام مهدی ناصر محمد یمانی ترسیده است که نکند یقین او نسبت به خودش کم شده باشد.
پس امام مهدی به ابو هاشم و تمام دنیا می‌گوید:
قسم به خدای بندگان که هفت آسمان استوار را برپا ساخت و زمین را با میخ‌ها [اوتاد] پایدار کرد و ثمود و عاد را هلاک و فراعنه قدرتمند را غرق ساخت؛ اگر تمام بندگان ملکوت خداوند به امام ناصر محمد یمانی ایمان بیاورند؛ ذره‌ای به یقین من درباره این که امام مهدی منتظر ناصر محمد هستم اضافه نخواهد شد و اگر تمام بندگان ملکوت همگی نسبت به من کافر شوند؛ ذره‌ای از یقین من درباره امام مهدی منتظر بودنم کم نمی‌شود! و بر این امر شاهد باشید. تصور نکنید اگر تعداد بیانات کم شده است؛ ایمان من به امام مهدی بودنم کم شده است. هیهات به پروردگار زمین و آسمان ها قسم که کوچکترین تزلزلی در امام مهدی رخ نداده است. می‌دانید چرا خداوند چنین یقینی را روزی بنده‌اش کرده است؟ جواب شما حقیقت اسم اعظم خداوند در قلب من است و زبان من به خاطر عظمت حمد برای پروردگارم از تعبیر آن عاجز است و خداوند از میزان حمد او در قلب من آگاه است و حمد برای خداوند است حمد عظیمی که برابر با نعمتی است که به عبدش عنایت فرموده است و امید دارم که پروردگارم قلب مرا ثابت نگه دارد و فراموش نمی‌کنم که خداوند بین من و قلب من حائل است در آغاز و پایان حمد از آن اوست و او عزیز و حمید است.
و صلوات و سلام بر محبوب‌ترین بنده خداوند در قلبم، جَدَّم محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله الطيبين وسلّم تسليماً- ای قومی که محبوب و محب خداوند هستید، بر محمد رسول الله سلام و صلوات بفرستید و لطف و احسان و صبر ایشان را فراموش نکنید ایشان [بر آزار مردم] چقدر صبر نموده و گذشت می‌کرد، تا تنزیل قرآن کامل شود و فراموش نکنید که انبیا به خاطر کفر امت‌هایشان برعلیه آنها دعا کردند درحالی‌که هنوز به اندازه یک دهم از کتاب بر آنها نازل نشده بود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٤٣﴾ وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ﴿٤٤﴾ وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٤٥﴾ ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٤٦﴾ قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٤٧﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿٤٨﴾ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ﴿٤٩﴾ قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ﴿٥٠﴾ وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٥١﴾ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٥٢﴾ وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٥٣﴾ وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [سبأ].
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=141991