Admin
06-12-2021, 01:43 PM
- 5 -
امام ناصر محمد اليماني
17 - رجب - 1430 هـ
10 - 07 - 2009 مـ
۱۹ – تیر – ۱۳۸۸ ه.ش.
01:50 صبح
ــــــــــــــــــــــ
فتوای امام در مورد صدای بانوان و غناء [آوازخوانی] و موسیقی...
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمُرسلين وآله الطيبين الطاهرين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين..
برادر بزرگوار، در مورد صدای بانوان، در کتاب خدا نمی‌بینم که نیاز به پنهان کردن از نامحرم داشته باشد [یعنی عورة نیست]. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَٰكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ ۖ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ ۚ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ ۚ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب].
از خلال این فرموده‌ی خداوند تعالی استنباط می‌کنیم که صدای بانوان «عورة» نیست و نیاز به پنهان کردن از نامحرم ندارد:
{وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ} صدق الله العظيم
و لذا صحبت کردن میان مردان و زنان را ولو اگر از محارمشان نباشند، حرام نمی‌کنیم و اگر شخصی بیگانه از او سؤال کرد، جوابش را بدهد و با او سخن بگوید و این گناه نیست.
برای مثال؛ می‌بینیم نبیّ الله موسی علیه الصلاة و السلام [و او نبیّ خداوند است] وقتی دید بر سر چاه شهر مدین، دو بانو [با گَله‌ی خود] کنار ایستاده‌اند و وارد شلوغی مردان نمی‌شوند، به خاطر حیایشان برایشان احترام قائل شد و برای همین نبی الله موسی خواست وارد ازدحام مردان شده و [گله] را برایشان آب دهد. اما می‌خواست مطمئن شود، آیا دلیل نزدیک نشدن آن‌ها به چاه همین است، لذا از آنان پرسید: مقصودتان چیست [چه می‌کنید]؟ و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَمَّا وَرَ‌دَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَ‌أَتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّىٰ يُصْدِرَ الرِّ‌عَاءُ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ ﴿٢٣﴾ فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَ‌بِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ ﴿٢٤﴾ فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا ۚ فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٢٥﴾ قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْ‌هُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْ‌تَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [القصص].
ولی بانوان اجازه ندارند با افراد بیگانه، جز با لحنی مؤدبانه و محترمانه سخن بگویند، به شرط اینکه کلامشان فاقد کلماتِ محبت‌آمیز و شیرین باشد.
و لذا خداوند سخن گفتن با نرمی و نازکی با مرد بیگانه را برای بانوان حرام کرده‌است و نباید در پاسخ به آن‌ها، با کلام و رفتار محبت‌آمیز و شیرین پاسخ گوید و اینجاست که وارد موقعیتی شده‌است که باید بر حذر باشد و بترسد، [چون] با نحوه‌ی رفتارش مرد را به فتنه خواهد انداخت و کسی که دلش بیمار باشد، گمان می‌کند زن از او خوشش آمده و گمان می‌برد زن عاشق او شده‌است و آنگاه از زن درخواست مراوده می‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلاً مَّعْرُوفاً} صدق العظيم [الأحزاب:۳۲].
لذا صدایِ بانوان، فرقی ندارد در عالم واقعی باشد یا تلویزیون، «عورة» نیست ولی آنچه که خداوند به همسران نبیّ - صلى الله عليه وآله وسلم - و زنان مؤمن فرمان داده‌است، حجاب کامل از سر تا پاست. در آیات محکم کتاب خداوند، تمام بدن زن و اندام‌های او «عورة» است و باید پوشیده شود.
ای تمام زنان مسلمان، خواهران امام مهدی، خداوند به شما فرمان داده‌است در بین مردمان بیگانه که خداوند از محارم شما قرار نداده‌است، حجاب کامل داشته باشید و به شما فتوا داده‌است این به تقوا نزدیک‌تر و بهتر است تا زیبایی و جمال شما را نبینند و در معرض آزار و اذیت کسانی که در فتنه سرنگون شده‌اند و از شهوات پیروی می‌کنند، قرار نگیرید. و برای همین، خداوند به شما فرمان داده‌است، زینت خود را برای هیچ مردی جز همسرتان آشکار نکنید، سپس اجازه داده در برابر محارم، آن مقدار که نمایان است و آن صورت و از کف دست به بعد است، نشان داده شود و این حجاب زن مسلمان در برابر تمام محارمِ اوست و هر کس محرم باشد، خداوند به آنان اجازه داده است آن بخشی از زینتش که نمایان است، جلوی آن‌ها آشکار کند و آن صورت و کفِ دست به بعد است که این فقط در برابر محارم است*. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [النور].*
و در برابر غیر محارم، خداوند به آن‌ها فرمان داده است حجاب کامل را رعایت کنند، تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب].**
مگر زنانی از شما که یائسه شده و امیدی به ازدواج ندارند، که خداوند به آن‌ها اجازه داده است در برابر مردم صورت و کف دست‌ها را آشکار کنند ولی به شرط اینکه صورتشان آرایش و زینتی نداشته باشد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللاَّتِي لاَ يَرْجُونَ نِكَاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ} صدق الله العظيم [النور:۶۰].***
و می‌ماند معنی «غناء» و در این مورد به حق فتوا می‌دهیم: هر «غناء» [آوازی] شعر دارد و شعر، خیر آن خیر است و شرّ آن شرّ و فتنه آن در جایی است که باعث برانگیخته شدن عواطف شود، به خصوص نوارهایی که حاوی کلمات عاشقانه هستند.
و اما امور لهوی چون موسیقی و طرب، من حرامش نمی‌کنم و در مورد آن، سکوت اختیار می‌کنم، همان طور که کسانی که قبل از من بودند، سکوت کردند. ما نمی‌توانیم از روی ظن و گمان بگوییم این حلال است و این حرام، ظن کسی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند و در کتاب خدا و یا سنت حق رسولش، نص صریحی در این مورد وجود ندارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ ﴿١١٦﴾} صدق الله العظيم [النحل].
وسلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* چرا که حجاب و پوشش بانوان دو نوع است، یکی «جلباب» و دیگری لباسی است که جلو نزدیکان بر تن می‌کنند تا بدن را بپوشاند و مانع از این شود بدنشان به صورت مستقیم دیده شود.
چراکه خداوند به زنان اجازه نمی‌دهد بدنشان را حتی پدر یا برادرها ببینند، تنها آن زینت‌هایی که مشهود هستند، مثل صورت، دست‌ها از کف دست به بعد، پاها [مچ پا به پایین]، برآمدگی سینه‌ها و گودی کمر و زیورآلات. خداوند به زنان اجازه نداده‌است بدنشان را به صورت برهنه به احدی جز شوهرش نشان دهد که آمیزش و هم‌بستری با او بر زن حلال است و او لباس و پوشش اوست. چون لباس، پوششی است که مانع از آن می‌شود بدن زن به صورت مستقیم [برهنه] دیده شود، فرقی ندارد لباس عروس باشد یا هر لباس زیبایی که زن در مقابل نزدیکانش بر تن می‌کند و اگر بخواهد زیورآلاتش را هم استفاده می‌کند، مثل تاجی که بر سر نهد یا زیورآلاتی که بر گردن و سینه بیاویزد و یا کمربند بر کمرش ببندد و انگشتر به دست کند و یا زیوری به دستش بیاویزد. با زینت کامل در برابر نزدیکانش و همسرش حاضر می‌شود. فقط اینکه همسرش بر نزدیکان توفق دارد، چون برای زن حلال است لباسی که بدنش را می‌پوشاند در برابر او کنار گذارد، چون همسرش لباس اوست و تنها شوهر می‌تواند به بدن زن، بدون لباس بنگرد، این منحصر به شوهر است و نزدیکان را شامل نمی‌شود و بر زن حرام است در مقابل سایر محارم، لباس نازک و شفافی بپوشد که پوستِ بدن از ورای آن دیده می‌شود.
-----------------
**تعریف «جلباب»، این پوشش بزرگتر [و گشادی] است که لباسی را می‌پوشاند که زن با آن خود را در مقابل نزدیکان می‌آراید، ولی «جلباب» حجاب او در برابر بیگانگان است.
---------------
***خداوند کنار گذاشتن پوشش را برای بانوان یائسه حلال کرده‌است و مقصود پوشش بزرگتر [و گشاد] یا همان «جلباب» است ولی به شرط اینکه صورتش زینتی نداشته باشد، برای مثال از آرایش یا زیورآلات استفاده نکند.
آیا مقصود این است که بانوی یائسه لباسی که بدنش را می‌پوشاند کنار بگذارد؟ خیر، اصلاً چنین نیست. مقصود خداوند پوشش بزرگ و گشادی است که در ایام جوانی روی لباسش می‌پوشید یعنی «جلباب» و زمانی که سنش بالا رفت، خداوند به او اجازه می‌دهد این پوششِ رویی را کنار بگذارد و مشکلی نیست که با همان پوششی که مقابل نزدیکان دارد، در برابر بیگانگان حاضر شود.
-----------
{وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ ....} صدق الله العظيم [النور:۳۲].
و «خمار» چیست؟ این پارچه‌ای است که به پوشش سر بانوان وصل می‌شود و اگر بخواهد آن را از صورتش بردارد، «خمار» را بالا می‌برد و روی سرش برمی‌گرداند و اما اگر بخواهد صورتش را بپوشاند، به سرعت «خمار» را پایین می‌آورد و روی گریبان می‌اندازد تا صورتش را بپوشاند و اطراف آن را روی سینه‌اش بیاندازد و مشخص است که یقه لباس همیشه در قسمت سینه است و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید: {وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ} و این فتوای خداوند برای پوشاندن صورت و گردن حین دیدنِ بیگانگان است و همان طور که گفتیم، «خمار» قطعه‌ای است که به پوشش سر مربوط است و اگر زن بخواهد آن را از صورتش بردارد، به سرعت آن را بالا می‌برد و اگر بخواهد صورت و گردنش را بپوشاند، به سرعت آن را پایین می‌آورد تا روی سینه‌اش بیندازد و صورت و گردنش را بپوشاند.
{وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ}، «خمار» تمام صورت از جمله چشم‌ها را می‌پوشاند و جایز نیست چشم‌ها در معرض دید بیگانگان قرار گیرد.
(https://mahdialumma.org/showthread.php?p=44263 (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=44263))
----------
======== اقتباس =========
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=34514
امام ناصر محمد اليماني
17 - رجب - 1430 هـ
10 - 07 - 2009 مـ
۱۹ – تیر – ۱۳۸۸ ه.ش.
01:50 صبح
ــــــــــــــــــــــ
فتوای امام در مورد صدای بانوان و غناء [آوازخوانی] و موسیقی...
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمُرسلين وآله الطيبين الطاهرين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين..
برادر بزرگوار، در مورد صدای بانوان، در کتاب خدا نمی‌بینم که نیاز به پنهان کردن از نامحرم داشته باشد [یعنی عورة نیست]. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَٰكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ ۖ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ ۚ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ ۚ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب].
از خلال این فرموده‌ی خداوند تعالی استنباط می‌کنیم که صدای بانوان «عورة» نیست و نیاز به پنهان کردن از نامحرم ندارد:
{وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ} صدق الله العظيم
و لذا صحبت کردن میان مردان و زنان را ولو اگر از محارمشان نباشند، حرام نمی‌کنیم و اگر شخصی بیگانه از او سؤال کرد، جوابش را بدهد و با او سخن بگوید و این گناه نیست.
برای مثال؛ می‌بینیم نبیّ الله موسی علیه الصلاة و السلام [و او نبیّ خداوند است] وقتی دید بر سر چاه شهر مدین، دو بانو [با گَله‌ی خود] کنار ایستاده‌اند و وارد شلوغی مردان نمی‌شوند، به خاطر حیایشان برایشان احترام قائل شد و برای همین نبی الله موسی خواست وارد ازدحام مردان شده و [گله] را برایشان آب دهد. اما می‌خواست مطمئن شود، آیا دلیل نزدیک نشدن آن‌ها به چاه همین است، لذا از آنان پرسید: مقصودتان چیست [چه می‌کنید]؟ و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَمَّا وَرَ‌دَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَ‌أَتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّىٰ يُصْدِرَ الرِّ‌عَاءُ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ ﴿٢٣﴾ فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَ‌بِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ ﴿٢٤﴾ فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا ۚ فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٢٥﴾ قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْ‌هُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْ‌تَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [القصص].
ولی بانوان اجازه ندارند با افراد بیگانه، جز با لحنی مؤدبانه و محترمانه سخن بگویند، به شرط اینکه کلامشان فاقد کلماتِ محبت‌آمیز و شیرین باشد.
و لذا خداوند سخن گفتن با نرمی و نازکی با مرد بیگانه را برای بانوان حرام کرده‌است و نباید در پاسخ به آن‌ها، با کلام و رفتار محبت‌آمیز و شیرین پاسخ گوید و اینجاست که وارد موقعیتی شده‌است که باید بر حذر باشد و بترسد، [چون] با نحوه‌ی رفتارش مرد را به فتنه خواهد انداخت و کسی که دلش بیمار باشد، گمان می‌کند زن از او خوشش آمده و گمان می‌برد زن عاشق او شده‌است و آنگاه از زن درخواست مراوده می‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلاً مَّعْرُوفاً} صدق العظيم [الأحزاب:۳۲].
لذا صدایِ بانوان، فرقی ندارد در عالم واقعی باشد یا تلویزیون، «عورة» نیست ولی آنچه که خداوند به همسران نبیّ - صلى الله عليه وآله وسلم - و زنان مؤمن فرمان داده‌است، حجاب کامل از سر تا پاست. در آیات محکم کتاب خداوند، تمام بدن زن و اندام‌های او «عورة» است و باید پوشیده شود.
ای تمام زنان مسلمان، خواهران امام مهدی، خداوند به شما فرمان داده‌است در بین مردمان بیگانه که خداوند از محارم شما قرار نداده‌است، حجاب کامل داشته باشید و به شما فتوا داده‌است این به تقوا نزدیک‌تر و بهتر است تا زیبایی و جمال شما را نبینند و در معرض آزار و اذیت کسانی که در فتنه سرنگون شده‌اند و از شهوات پیروی می‌کنند، قرار نگیرید. و برای همین، خداوند به شما فرمان داده‌است، زینت خود را برای هیچ مردی جز همسرتان آشکار نکنید، سپس اجازه داده در برابر محارم، آن مقدار که نمایان است و آن صورت و از کف دست به بعد است، نشان داده شود و این حجاب زن مسلمان در برابر تمام محارمِ اوست و هر کس محرم باشد، خداوند به آنان اجازه داده است آن بخشی از زینتش که نمایان است، جلوی آن‌ها آشکار کند و آن صورت و کفِ دست به بعد است که این فقط در برابر محارم است*. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [النور].*
و در برابر غیر محارم، خداوند به آن‌ها فرمان داده است حجاب کامل را رعایت کنند، تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٥٩﴾} صدق الله العظيم [الأحزاب].**
مگر زنانی از شما که یائسه شده و امیدی به ازدواج ندارند، که خداوند به آن‌ها اجازه داده است در برابر مردم صورت و کف دست‌ها را آشکار کنند ولی به شرط اینکه صورتشان آرایش و زینتی نداشته باشد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللاَّتِي لاَ يَرْجُونَ نِكَاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ} صدق الله العظيم [النور:۶۰].***
و می‌ماند معنی «غناء» و در این مورد به حق فتوا می‌دهیم: هر «غناء» [آوازی] شعر دارد و شعر، خیر آن خیر است و شرّ آن شرّ و فتنه آن در جایی است که باعث برانگیخته شدن عواطف شود، به خصوص نوارهایی که حاوی کلمات عاشقانه هستند.
و اما امور لهوی چون موسیقی و طرب، من حرامش نمی‌کنم و در مورد آن، سکوت اختیار می‌کنم، همان طور که کسانی که قبل از من بودند، سکوت کردند. ما نمی‌توانیم از روی ظن و گمان بگوییم این حلال است و این حرام، ظن کسی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند و در کتاب خدا و یا سنت حق رسولش، نص صریحی در این مورد وجود ندارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ ﴿١١٦﴾} صدق الله العظيم [النحل].
وسلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* چرا که حجاب و پوشش بانوان دو نوع است، یکی «جلباب» و دیگری لباسی است که جلو نزدیکان بر تن می‌کنند تا بدن را بپوشاند و مانع از این شود بدنشان به صورت مستقیم دیده شود.
چراکه خداوند به زنان اجازه نمی‌دهد بدنشان را حتی پدر یا برادرها ببینند، تنها آن زینت‌هایی که مشهود هستند، مثل صورت، دست‌ها از کف دست به بعد، پاها [مچ پا به پایین]، برآمدگی سینه‌ها و گودی کمر و زیورآلات. خداوند به زنان اجازه نداده‌است بدنشان را به صورت برهنه به احدی جز شوهرش نشان دهد که آمیزش و هم‌بستری با او بر زن حلال است و او لباس و پوشش اوست. چون لباس، پوششی است که مانع از آن می‌شود بدن زن به صورت مستقیم [برهنه] دیده شود، فرقی ندارد لباس عروس باشد یا هر لباس زیبایی که زن در مقابل نزدیکانش بر تن می‌کند و اگر بخواهد زیورآلاتش را هم استفاده می‌کند، مثل تاجی که بر سر نهد یا زیورآلاتی که بر گردن و سینه بیاویزد و یا کمربند بر کمرش ببندد و انگشتر به دست کند و یا زیوری به دستش بیاویزد. با زینت کامل در برابر نزدیکانش و همسرش حاضر می‌شود. فقط اینکه همسرش بر نزدیکان توفق دارد، چون برای زن حلال است لباسی که بدنش را می‌پوشاند در برابر او کنار گذارد، چون همسرش لباس اوست و تنها شوهر می‌تواند به بدن زن، بدون لباس بنگرد، این منحصر به شوهر است و نزدیکان را شامل نمی‌شود و بر زن حرام است در مقابل سایر محارم، لباس نازک و شفافی بپوشد که پوستِ بدن از ورای آن دیده می‌شود.
-----------------
**تعریف «جلباب»، این پوشش بزرگتر [و گشادی] است که لباسی را می‌پوشاند که زن با آن خود را در مقابل نزدیکان می‌آراید، ولی «جلباب» حجاب او در برابر بیگانگان است.
---------------
***خداوند کنار گذاشتن پوشش را برای بانوان یائسه حلال کرده‌است و مقصود پوشش بزرگتر [و گشاد] یا همان «جلباب» است ولی به شرط اینکه صورتش زینتی نداشته باشد، برای مثال از آرایش یا زیورآلات استفاده نکند.
آیا مقصود این است که بانوی یائسه لباسی که بدنش را می‌پوشاند کنار بگذارد؟ خیر، اصلاً چنین نیست. مقصود خداوند پوشش بزرگ و گشادی است که در ایام جوانی روی لباسش می‌پوشید یعنی «جلباب» و زمانی که سنش بالا رفت، خداوند به او اجازه می‌دهد این پوششِ رویی را کنار بگذارد و مشکلی نیست که با همان پوششی که مقابل نزدیکان دارد، در برابر بیگانگان حاضر شود.
-----------
{وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ ....} صدق الله العظيم [النور:۳۲].
و «خمار» چیست؟ این پارچه‌ای است که به پوشش سر بانوان وصل می‌شود و اگر بخواهد آن را از صورتش بردارد، «خمار» را بالا می‌برد و روی سرش برمی‌گرداند و اما اگر بخواهد صورتش را بپوشاند، به سرعت «خمار» را پایین می‌آورد و روی گریبان می‌اندازد تا صورتش را بپوشاند و اطراف آن را روی سینه‌اش بیاندازد و مشخص است که یقه لباس همیشه در قسمت سینه است و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید: {وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ} و این فتوای خداوند برای پوشاندن صورت و گردن حین دیدنِ بیگانگان است و همان طور که گفتیم، «خمار» قطعه‌ای است که به پوشش سر مربوط است و اگر زن بخواهد آن را از صورتش بردارد، به سرعت آن را بالا می‌برد و اگر بخواهد صورت و گردنش را بپوشاند، به سرعت آن را پایین می‌آورد تا روی سینه‌اش بیندازد و صورت و گردنش را بپوشاند.
{وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ}، «خمار» تمام صورت از جمله چشم‌ها را می‌پوشاند و جایز نیست چشم‌ها در معرض دید بیگانگان قرار گیرد.
(https://mahdialumma.org/showthread.php?p=44263 (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=44263))
----------
======== اقتباس =========
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=34514