امام مهدي ناصر محمد اليماني
15 - رمضان - 1443 هـ
16 - 04 - 2022 مـ
۲۷ - فروردین - ۱۴۰۱ ه.ش.
09:10 صبح
(بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى)
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصلية للبيان ]
https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=378892
____________
اگر به دنبال حرام کردن چیزی که خداوند حلال کرده‌است [تحریم] نام خداوند آورده‌شود، این سوگند است و کفاره آن، کفاره‌ی سوگند [كَفَّارة الأيمان] است..
{بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ ۖ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١﴾ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ ۚ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ ۖ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
و کفاره‌ی سوگند [كَفَّارة الأيمان] در این فرموده خداوند تعالی آمده‌است:
{لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
و کفاره بر اساس توان فرد است، یک وعده غذا برای هر مسکین، به اندازه غذای متوسطی که اعضای خانواده مصرف می‌کنند، گوشت هم نباشد، مگر خود فرد داوطلبانه بخواهد کار خیر انجام داده و گوشت بدهد؛ یا معادل آن پول بدهد و یا سه روز، روزه بگیرد و این کفاره‌ی سوگند جدی [و از روی عقیده قلبی] است.
سوگند لغو [بدون نیّت و از روی عادت] کفاره ندارد، مثل قسم‌هایی که برای تقدیر و احترام گذاشتن ادا می‌کنید. برای مثال یکی از شما وارد مجلسی می‌شود و یکی از کسانی که آنجا نشسته است، بلند می‌شود تا برایش جا باز کند یا از برادرش می‌خواهد جای او بنشیند و می‌گوید: «تو را به خدا قَسَم می‌دهم که جای من بنشینی» و دیگری می‌گوید: «والله سر جای تو نمی‌نشینم» و یکی از آنان اصرار می‌ورزد، با اینکه هر دو به زبان این را می‌گویند [و قسم به نام خدا، بدون نیّت گفته می‌شود]، اینجا کفاره ندارد چون این قسم بدون نیّت و از روی احترام انسان به برادر انسانش بر زبان جاری می‌شود.
و یا در رستوران هستند و یکی قَسَم می‌خورد که خودش حساب می‌کند و فرد دیگری که همراهش است، قَسَم می‌خورد صورت‌حساب را خودش پرداخت می‌کند و یکی از آنها اصرار می‌کند، با اینکه قَسَم هر دو طرف بدون نیّت [لغو الأیمان] است. این قَسَم، بدون نیّت و از روی بزرگواری انسان نسبت به برادر انسانش است و کفاره ندارد.
بلکه کفاره برای قَسَم‌هایی است که با اراده و آگاهانه بر زبان آورده می‌شوند و این زمانی است که انسان عصبانی و خشمگین است و قسم محکم و قاطع می‌خورد و چیزی را که خداوند برایش حلال کرده، بر خود حرام می‌نماید و اینجا، همان طور که قبلاً توضیح دادیم، نیاز است کفاره قسم [ كَفَّارة أيمان] داده شود. برای مثال کسی در زمان عصبانیت، زنش را «تحریم» [برخود حرام] می‌کند، این طلاق نیست و او قسم می‌خورد چیزی را بر خود حرام کند [تحریم] که خداوند برایش حلال کرده‌است. اینجاست که خدا به جهت تأدیب کردن، برای سوگندش، کفاره مقرر می‌کند، که توضیحش را قبلاً دادیم. خداوند می‌خواهد شما را ادب کند، چون چیزی را تحریم کردید که خدا بر شما حلال کرده‌است. کسی که باید کفاره بدهد، حق دارد تمام کفاره را به یک نفر بدهد، به شرطی که از مساکینی نباشد که درخواست کمک می‌کنند، بلکه به کسانی بدهد که وضعیت خود را از روی عفاف پنهان می‌کنند و افراد نا‌آگاه، آنان را «دارا» می‌پندارند ولو اینکه از نزدیکانش باشند.
همانا که کفاره‌ها به حاکم داده نمی‌شوند تا وارد بیت المال شود و به امامِ برگزیده هم داده نمی‌شوند، چون جزء مصارف رکن زکات نیستند و کسی که توان مالی ندارد، کفاره‌ی سوگندش، سه روز روزه گرفتن است.
وسلامٌ على المُرسَلين والحمد لله رب العالمين..
خليفةُ الله المهديّ ناصر محمد اليمانيّ.
======== اقتباس =========
اقتباس: اضغط للقراءة
15 - رمضان - 1443 هـ
16 - 04 - 2022 مـ
۲۷ - فروردین - ۱۴۰۱ ه.ش.
09:10 صبح
(بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى)
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصلية للبيان ]
https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=378892
____________
اگر به دنبال حرام کردن چیزی که خداوند حلال کرده‌است [تحریم] نام خداوند آورده‌شود، این سوگند است و کفاره آن، کفاره‌ی سوگند [كَفَّارة الأيمان] است..
{بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ ۖ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١﴾ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ ۚ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ ۖ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
و کفاره‌ی سوگند [كَفَّارة الأيمان] در این فرموده خداوند تعالی آمده‌است:
{لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
و کفاره بر اساس توان فرد است، یک وعده غذا برای هر مسکین، به اندازه غذای متوسطی که اعضای خانواده مصرف می‌کنند، گوشت هم نباشد، مگر خود فرد داوطلبانه بخواهد کار خیر انجام داده و گوشت بدهد؛ یا معادل آن پول بدهد و یا سه روز، روزه بگیرد و این کفاره‌ی سوگند جدی [و از روی عقیده قلبی] است.
سوگند لغو [بدون نیّت و از روی عادت] کفاره ندارد، مثل قسم‌هایی که برای تقدیر و احترام گذاشتن ادا می‌کنید. برای مثال یکی از شما وارد مجلسی می‌شود و یکی از کسانی که آنجا نشسته است، بلند می‌شود تا برایش جا باز کند یا از برادرش می‌خواهد جای او بنشیند و می‌گوید: «تو را به خدا قَسَم می‌دهم که جای من بنشینی» و دیگری می‌گوید: «والله سر جای تو نمی‌نشینم» و یکی از آنان اصرار می‌ورزد، با اینکه هر دو به زبان این را می‌گویند [و قسم به نام خدا، بدون نیّت گفته می‌شود]، اینجا کفاره ندارد چون این قسم بدون نیّت و از روی احترام انسان به برادر انسانش بر زبان جاری می‌شود.
و یا در رستوران هستند و یکی قَسَم می‌خورد که خودش حساب می‌کند و فرد دیگری که همراهش است، قَسَم می‌خورد صورت‌حساب را خودش پرداخت می‌کند و یکی از آنها اصرار می‌کند، با اینکه قَسَم هر دو طرف بدون نیّت [لغو الأیمان] است. این قَسَم، بدون نیّت و از روی بزرگواری انسان نسبت به برادر انسانش است و کفاره ندارد.
بلکه کفاره برای قَسَم‌هایی است که با اراده و آگاهانه بر زبان آورده می‌شوند و این زمانی است که انسان عصبانی و خشمگین است و قسم محکم و قاطع می‌خورد و چیزی را که خداوند برایش حلال کرده، بر خود حرام می‌نماید و اینجا، همان طور که قبلاً توضیح دادیم، نیاز است کفاره قسم [ كَفَّارة أيمان] داده شود. برای مثال کسی در زمان عصبانیت، زنش را «تحریم» [برخود حرام] می‌کند، این طلاق نیست و او قسم می‌خورد چیزی را بر خود حرام کند [تحریم] که خداوند برایش حلال کرده‌است. اینجاست که خدا به جهت تأدیب کردن، برای سوگندش، کفاره مقرر می‌کند، که توضیحش را قبلاً دادیم. خداوند می‌خواهد شما را ادب کند، چون چیزی را تحریم کردید که خدا بر شما حلال کرده‌است. کسی که باید کفاره بدهد، حق دارد تمام کفاره را به یک نفر بدهد، به شرطی که از مساکینی نباشد که درخواست کمک می‌کنند، بلکه به کسانی بدهد که وضعیت خود را از روی عفاف پنهان می‌کنند و افراد نا‌آگاه، آنان را «دارا» می‌پندارند ولو اینکه از نزدیکانش باشند.
همانا که کفاره‌ها به حاکم داده نمی‌شوند تا وارد بیت المال شود و به امامِ برگزیده هم داده نمی‌شوند، چون جزء مصارف رکن زکات نیستند و کسی که توان مالی ندارد، کفاره‌ی سوگندش، سه روز روزه گرفتن است.
وسلامٌ على المُرسَلين والحمد لله رب العالمين..
خليفةُ الله المهديّ ناصر محمد اليمانيّ.
======== اقتباس =========
اقتباس: اضغط للقراءة