الإمام المهديّ ناصر محمّد اليمانيّ
17 - ذو الحجة - 1430 هـ
04 - 12 - 2009 مـ
۱۳ - آذر - ۱۳۸۸ ه.ش.
10:19 مساءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=550
ــــــــــــــــــــ
بیانِ حقِّ این فرموده‌ی خداوند تعالی چیست:
{ الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء } صدق الله العظيم ..
بسم الله الرحمن الرحيم والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسلين وآله التوابين المُتطهرين والتابعين للحق إلى يوم الدين
خداوند تعالی می فرماید:
{ الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ﴿۱۳۴﴾}صدق الله العظيم [آل عمران]
با برهانی از آیات محکم قرآن، بیان درست و حق قرآن را برایتان می‌آوریم. درباره فرمایش خداوند تعالی: { الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء}
منظور انفاق ثروتمندانی است که در راحتی هستند و به شکرانه نعمتی که خداوند به آنها داده است و برای به‌دست آوردن رضای خداوند، به او قرض می‌دهند و خداوند از فضل خود بر آن می‌افزاید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ }[إبراهيم:۷]
و تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم [سبأ:۳۹]
به این ترتیب در اشتیاق به رسیدن به حب و قرب و بهشت رضوان خداوند در نفسش، در راه خدا احسان می‌کند، همان‌گونه که خداوند در حق او احسان نموده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الآخِرَةَ وَلا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنيا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ}صدق الله العظيم [القصص:۷۷]
برای انفاقی که بر ثروتمند واجب است، مانند زکات، پاداش آن در کتاب خداوند [قرآن]ده برابر است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا}صدق الله العظيم [الأنعام:۱۶۰]
اما انفاقِ داوطلبانه که برای قرب به خداوند است، طبق آنچه که در کتاب آمده است هفتصد برابر می‌شود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كلّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّة} صدق الله العظيم [البقرة:۲۶۱]
و خداوند، او را از بندگان مقرب خود قرار می‌دهد.
و اما درباره این فرمایش خداوند تعالی : {وَالضَّرَّاء } صدق الله العظيم؛ منظور صدقه‌ای است که فقیر به مسکین می پردازد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ} صدق الله العظيم [الحشر:۹]
آن‌گاه است که خداوند او را دوست داشته و از دوستان مقرب خود قرار می‌دهد، چرا که او، خداوند را به خود ترجیح داده است و به‌خاطر محبت خداوند، غذایی را که خود به آن احتیاج داشته است، به مسکین یا یتیم یا اسیر داده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿٨﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّـهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الإنسان].
آن‌گاه است که خداوند، این بنده‌ی فقیر خود را، از بندگان مقرب خود قرار می‌دهد و در مقابل نفس خود و فرشتگان، شهادت می‌دهد که این بنده از عقبه عبور کرده است و خداوند گناهان گذشته و آینده او را بخشیده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾ فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾ ثمّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾} صدق الله العظيم [البلد]
اما انفاقِ داوطلبانه‌ی فقیر، بر طبق کتاب خداوند بیش از هفتصد برابر خواهد شد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كلّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ﴿٢٦١﴾} صدق الله العظيم [البقرة]
همانا که اضافه شدن چند برابر [یضاعف لمن یشاء] ، متعلق به فقیری است که خودش در سختی است، ولی با وجود این و در زمان تنگدستی انفاق می‌کند و خداوند آن را از هفتصد برابر بیشتر می‌کند چرا که هفتصد برابرکردن، برای انفاق ثروتمندی است که در حال توانگری است. ولی در نزد خداوند، انفاق فقیری که در حال سختی بخشش می‌کند بسیاربسیار فرق دارد. به همین علت هم هست که بیش از هفتصد برابر می شود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ} صدق الله العظيم
تا به این ترتیب فقرا هم بتوانند از مقربین باشند...
اما در کتاب خداوند، صدقه‌ای هست که از صدقه‌ی فقیر هم بزرگتر به‌شمار می‌آید و آن صدقه‌ی فرد مسکینی است که به شخصی درمانده‌تر از خود انفاق می‌کند، او یک وعده غذا هم در اختیار ندارد یا یک لباس کهنه بیشتر ندارد آن هم بر تن اوست و اگر مسکینی به یک درمانده [بائس] انفاق کند، این نزد خداوند بسیار بیشتر از صدقه‌ی فقیر است و این هم به‌خاطر آن است که فقرا حجتی برای خداوند نداشته باشند تا بگویند : «ثروتمندان با ثروتشان بر ما پیشی گرفته و جزو مقربین شده‌اند. ای خداوند عالمیان تو عادل هستی، آیا فقرا سهمی در رقابت برای حب و قرب بیشتر به درگاه خداوند ندارند؟». به همین دلیل خداوند صدقه‌ی فقرا را بیش از صدقه‌ی ثروتمندان، اضافه می‌نماید تا در برابر خداوند فقر خود را دلیل عدم رقابت برای حب و قرب خدا و رسیدن به نزدیکترین درجه قرب به «الرحمن» که تنها به یک بنده خواهد رسید، ندانند.
برای مسکینی که چیزی بیشتر از یک وعده غذا یا معادل پول آن در اختیار ندارد و آن غذا یا پولش را هم به فقیری که بیش از او گرفتار است [البائس الفقیر] می‌بخشد نیز چنین است.
حال به صدقه فرد بسیار فقیر و درمانده [بائس] به فرد بینوا [معتر] می‌پردازیم. این زمانی است که سائلی به سراغ فردی بیاید و از گرسنگی شکایت کند و آن فرد او را گرسنه‌تر از خود بیابد و به‌خاطر خداوند با وجود اینکه خودش گرسنه است غذای خود را به او بدهد، این بالاترین صدقه بندگان مقرب بسیار فقیر خداوند است تا آنها هم حجتی در برابر خداوند نداشته باشند و بگویند: «ای خدای عالمیان تو به تمام بندگانت فرمان داده‌ای که در راه حب و قرب تو رقابت کنند تا به بالاترین درجه که تنها به یکی از بندگان اختصاص خواهد داشت برسند؛ آیا بندگان بسیار فقیر تو به سبب فقر شدیدشان سهمی از این رقابت ندارند؟». خداوند برای اینکه افراد بسیار مسکین و فقیر حجتی نداشته باشند که به سبب فقر جزو مقربین نشده‌اند، اعلان نموده است که تنها ثروتمندان نیستند که برای رقابت دعوت شده‌اند بلکه از تمام بندگان مؤمن خداوند برای شرکت در این رقابت دعوت شده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ}صدق الله العظيم [المائدة:۳۵]
اما در مورد آنچه که وظیفه‌ی واجب است، بین آنها [فقیر و ثروتمند] تفاوتی نیست چرا که زکات، حد نصاب معین و معلومی دارد و وظیفه واجبی است که در کتاب برای افراد تعیین گردیده است. اما تفاوت بزرگ، در انفاق‌های نافله است که داوطلبانه پرداخت می‌شوند، اینجا تفاوت بسیار بزرگی وجود دارد. «اصحاب یمین» کسانی هستند که انفاق واجبی را که خداوند برایشان مقرر فرموده است، پرداخت می‌کنند. آنها از ترس آتش خداوند، نفقه ای را که خداوند برایشان واجب و مقرر نموده است، بدون آنکه چیز بیشتری به آن اضافه کنند می‌پردازند. خداوند از آنها راضی است و از آنها تشکر کرده و آنان را مورد غفران خود قرار می‌دهد و در نفس خود گله‌ای از آنها ندارد. در کتاب به این گروه نام «المقتصدون» داده شده است، چرا که در هنگام انجام عمل صالح، صرفه‌جویانه رفتار کرده و به آنچه که خداوند بر آنها واجب نموده است، کفایت می‌کنند به همین دلیل به آنها «صرفه‌جویان» یعنی «المقتصدون» گفته می‌شود. اینان به رضوان خداوند نائل می‌گردند اما به حب و قرب خداوند دست نمی‌یابند، چرا که حب دنیا فریبشان داده و عامل فتنه‌شان می‌گردد و لذا در امور خیر پیش‌قدم نیستند و تنها آنچه را که خداوند بر آنها واجب کرده است، انجام می‌دهند. خداوند از آنها راضی است اما به حب پروردگار دست نمی‌یابند چون هیچ‌وقت حب الله و حب دنیا نمی‌توانند باهم در قلب بنده‌ای جای بگیرند.هرچه هم که خداوند از فضل خود به آنها ببخشاید، در طلب حب و قرب خدا برنمی‌آیند و تنها زکاتی را می‌پردازند که خداوند برایشان واجب نموده است و آن زکات معینی است که در کتاب آمده است و از ارکان اسلام به‌شمار می‌آید.
و اما مقربان، قلب آنان با قلب «اهل یمین» بسیار تفاوت دارد چون لذت و سعادت و نعیم آنان، نزدیکی و تقرب به پروردگارشان است و با پرداخت انفاق داوطلبانه و نافله در راه خداوند، در پی مقام قرب او هستند. و از آن جهت از داشتن مال مسرور می‌شوند که بتوانند با انفاق داوطلبانه آن در راه خداوند، به رضوان و حب او دست یابند و بیشتر به خداوند نزدیک گردند و برای حب و قرب بیشتر به خداوند با یکدیگر رقابت می‌کنند. اینها همان کسانی هستند که در کتاب به آنها پیشگامان اعمال خیر «السابقون بالخیرات] گفته می‌شود. انبیا و مقربان از جمله‌ی این بندگان مکرم خداوند هستند و همگی در راه رسیدن به بالاترین درجه حب و قرب خداوند در رقابت و تلاشند. اینان بندگان «الرحمن» و میهمانان گرامی هستند که در کتاب خداوند به آنها اشاره شده است و نه در آتش محشور خواهند شد و نه در بهشت.
ممکن است «حسین ابن عمر» یا «مدکر» یا «عبدالله طاهر» و یا یکی دیگر از انصار پیشگام برگزیده سؤال کند: «ای خلیفه‌ی منتظر خداوند ممکن است از آیات محکم کتاب خداوند برایمان فتوا دهید که این انسان‌های مکرم در کجا محشور خواهند شد»؟ مهدی منتظر به آنها پاسخ می‌دهد:
آنها به مثابه میهمانان گرامی خداوند، از زمین محشر به حضور خود خداوند واحد و قهار خواهند رسید و بر روی منابری از نور در کنار حجاب او جمع خواهند شد و بین آنها و وجه پروردگارشان تنها حجاب خداوند قرار می‌گیرد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْداً} صدق الله العظيم [مريم:۸۵]
اینان میهمانان مکرمی [وفد المکرمون]هستند که از پیروان مهدی منتظر نیز در میانشان بوده و بر منابری از نور گرد می‌آیند: {إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْداً} و انبیا و شهدا، به آنان غبطه خواهند خورد، بدانید این سخن من حقیقت دارد. خداوند به آنها خطاب کرده و با آنها سخن می‌گوید و می‌فرماید: «شما پروردگارتان را بدون ترس از جهنم و یا طمع به بهشت عبادت کردید، چه می‌خواهید؟». می‌گویند: ما حب و قرب و تحقق نعیم رضوان نفس تو را می‌خواهیم چون به دعوت کسی جواب مثبت دادیم که ما را به «بصیرت آمده از سوی تو» فرا می‌خوانْد. او بیان حق قرآن را به ما آموخت و گفت: ای کسانی که ایمان آورده‌اید بدانید رقابت برای رسیدن به «الرحمن» تنها مختص انبیا و رسولان خدا نیست. هرکس که خداوند را دوست دارد از محمد رسول الله و مهدی منتظر و تمامی انبيا و رسولان پیروی نماید و در راه رسیدن به حب و قرب خداوند، با بندگان او رقابت کند. پس به گفته‌های او فکر کردیم و دیدیم دعوت او برحق و درست است و راه راست [صراط مستقیم] را نشان می‌دهد و ما قبل از این به علت گمان و تصوری که جای حق را نمی‌گیرد، از مشرکان بودیم و باور داشتیم انبیا و رسولان ، بندگان مکرم خداوند هستند و ما حق نداریم در راه رسیدن به حب و قرب تو با آنان رقابت کنیم. تا اینکه در میان ما کسی را برانگیختی که «خبیر الرحمن» بود . انسانی که بیان درست و حق قرآن را به او آموختی. او از ما نمی خواست که به‌جای خداوند، او را عبادت کرده و مورد تکریم قرار دهیم. به ما نگفت که به جای بندگی خداوند، بنده من باشید. بلکه گفت خداپرست بوده و پروردگار من و پروردگار خودتان خداوند «الرحمن و الرحیم» را عبادت نمایید و اگر واقعاً او را می‌پرستید [و به همین دلیل نیز آفریده شده‌اید] در راه حب و قرب و تحقق رضوان نفس او با یکدیگر رقابت نمایید. از ما نخواست تا با تصور اینکه تنها انبیا و رسولان، بندگان مکرم درگاه خداوند هستند و صالحان را در این مقام جایی نیست، به بزرگداشت انبیا و رسولان بپردازیم. بلکه از ما دعوت کرد تا تو را بدون شریک عبادت کنیم. به ما آموخت که آنها [انبیا و رسولان] بندگانی مانند ما مسلمانان هستند. به ما یاد داد که ما نیز مانند انبیا و رسولان حقی در پروردگارمان داریم. ما را به رقابت در راه رسیدن به حب و قرب و تحقق نعیم رضوان نفست فرا خواند. پس ما هم، زمانی که دیدیم دلایل فراخوان او درست و حق است به آن پاسخ داده و در راه حب و قرب و تحقق رضوان نفست که حقیقتاً بزرگتر از بهشت توست، به رقابت پرداختیم و بر این امر شهادت می‌دهیم».
17 - ذو الحجة - 1430 هـ
04 - 12 - 2009 مـ
۱۳ - آذر - ۱۳۸۸ ه.ش.
10:19 مساءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
https://mahdialumma.xyz/showthread.php?p=550
ــــــــــــــــــــ
بیانِ حقِّ این فرموده‌ی خداوند تعالی چیست:
{ الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء } صدق الله العظيم ..
بسم الله الرحمن الرحيم والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسلين وآله التوابين المُتطهرين والتابعين للحق إلى يوم الدين
خداوند تعالی می فرماید:
{ الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ﴿۱۳۴﴾}صدق الله العظيم [آل عمران]
با برهانی از آیات محکم قرآن، بیان درست و حق قرآن را برایتان می‌آوریم. درباره فرمایش خداوند تعالی: { الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء}
منظور انفاق ثروتمندانی است که در راحتی هستند و به شکرانه نعمتی که خداوند به آنها داده است و برای به‌دست آوردن رضای خداوند، به او قرض می‌دهند و خداوند از فضل خود بر آن می‌افزاید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ }[إبراهيم:۷]
و تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم [سبأ:۳۹]
به این ترتیب در اشتیاق به رسیدن به حب و قرب و بهشت رضوان خداوند در نفسش، در راه خدا احسان می‌کند، همان‌گونه که خداوند در حق او احسان نموده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الآخِرَةَ وَلا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنيا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ}صدق الله العظيم [القصص:۷۷]
برای انفاقی که بر ثروتمند واجب است، مانند زکات، پاداش آن در کتاب خداوند [قرآن]ده برابر است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا}صدق الله العظيم [الأنعام:۱۶۰]
اما انفاقِ داوطلبانه که برای قرب به خداوند است، طبق آنچه که در کتاب آمده است هفتصد برابر می‌شود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كلّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّة} صدق الله العظيم [البقرة:۲۶۱]
و خداوند، او را از بندگان مقرب خود قرار می‌دهد.
و اما درباره این فرمایش خداوند تعالی : {وَالضَّرَّاء } صدق الله العظيم؛ منظور صدقه‌ای است که فقیر به مسکین می پردازد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ} صدق الله العظيم [الحشر:۹]
آن‌گاه است که خداوند او را دوست داشته و از دوستان مقرب خود قرار می‌دهد، چرا که او، خداوند را به خود ترجیح داده است و به‌خاطر محبت خداوند، غذایی را که خود به آن احتیاج داشته است، به مسکین یا یتیم یا اسیر داده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿٨﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّـهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الإنسان].
آن‌گاه است که خداوند، این بنده‌ی فقیر خود را، از بندگان مقرب خود قرار می‌دهد و در مقابل نفس خود و فرشتگان، شهادت می‌دهد که این بنده از عقبه عبور کرده است و خداوند گناهان گذشته و آینده او را بخشیده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾ فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾ ثمّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾} صدق الله العظيم [البلد]
اما انفاقِ داوطلبانه‌ی فقیر، بر طبق کتاب خداوند بیش از هفتصد برابر خواهد شد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كلّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ﴿٢٦١﴾} صدق الله العظيم [البقرة]
همانا که اضافه شدن چند برابر [یضاعف لمن یشاء] ، متعلق به فقیری است که خودش در سختی است، ولی با وجود این و در زمان تنگدستی انفاق می‌کند و خداوند آن را از هفتصد برابر بیشتر می‌کند چرا که هفتصد برابرکردن، برای انفاق ثروتمندی است که در حال توانگری است. ولی در نزد خداوند، انفاق فقیری که در حال سختی بخشش می‌کند بسیاربسیار فرق دارد. به همین علت هم هست که بیش از هفتصد برابر می شود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ} صدق الله العظيم
تا به این ترتیب فقرا هم بتوانند از مقربین باشند...
اما در کتاب خداوند، صدقه‌ای هست که از صدقه‌ی فقیر هم بزرگتر به‌شمار می‌آید و آن صدقه‌ی فرد مسکینی است که به شخصی درمانده‌تر از خود انفاق می‌کند، او یک وعده غذا هم در اختیار ندارد یا یک لباس کهنه بیشتر ندارد آن هم بر تن اوست و اگر مسکینی به یک درمانده [بائس] انفاق کند، این نزد خداوند بسیار بیشتر از صدقه‌ی فقیر است و این هم به‌خاطر آن است که فقرا حجتی برای خداوند نداشته باشند تا بگویند : «ثروتمندان با ثروتشان بر ما پیشی گرفته و جزو مقربین شده‌اند. ای خداوند عالمیان تو عادل هستی، آیا فقرا سهمی در رقابت برای حب و قرب بیشتر به درگاه خداوند ندارند؟». به همین دلیل خداوند صدقه‌ی فقرا را بیش از صدقه‌ی ثروتمندان، اضافه می‌نماید تا در برابر خداوند فقر خود را دلیل عدم رقابت برای حب و قرب خدا و رسیدن به نزدیکترین درجه قرب به «الرحمن» که تنها به یک بنده خواهد رسید، ندانند.
برای مسکینی که چیزی بیشتر از یک وعده غذا یا معادل پول آن در اختیار ندارد و آن غذا یا پولش را هم به فقیری که بیش از او گرفتار است [البائس الفقیر] می‌بخشد نیز چنین است.
حال به صدقه فرد بسیار فقیر و درمانده [بائس] به فرد بینوا [معتر] می‌پردازیم. این زمانی است که سائلی به سراغ فردی بیاید و از گرسنگی شکایت کند و آن فرد او را گرسنه‌تر از خود بیابد و به‌خاطر خداوند با وجود اینکه خودش گرسنه است غذای خود را به او بدهد، این بالاترین صدقه بندگان مقرب بسیار فقیر خداوند است تا آنها هم حجتی در برابر خداوند نداشته باشند و بگویند: «ای خدای عالمیان تو به تمام بندگانت فرمان داده‌ای که در راه حب و قرب تو رقابت کنند تا به بالاترین درجه که تنها به یکی از بندگان اختصاص خواهد داشت برسند؛ آیا بندگان بسیار فقیر تو به سبب فقر شدیدشان سهمی از این رقابت ندارند؟». خداوند برای اینکه افراد بسیار مسکین و فقیر حجتی نداشته باشند که به سبب فقر جزو مقربین نشده‌اند، اعلان نموده است که تنها ثروتمندان نیستند که برای رقابت دعوت شده‌اند بلکه از تمام بندگان مؤمن خداوند برای شرکت در این رقابت دعوت شده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ}صدق الله العظيم [المائدة:۳۵]
اما در مورد آنچه که وظیفه‌ی واجب است، بین آنها [فقیر و ثروتمند] تفاوتی نیست چرا که زکات، حد نصاب معین و معلومی دارد و وظیفه واجبی است که در کتاب برای افراد تعیین گردیده است. اما تفاوت بزرگ، در انفاق‌های نافله است که داوطلبانه پرداخت می‌شوند، اینجا تفاوت بسیار بزرگی وجود دارد. «اصحاب یمین» کسانی هستند که انفاق واجبی را که خداوند برایشان مقرر فرموده است، پرداخت می‌کنند. آنها از ترس آتش خداوند، نفقه ای را که خداوند برایشان واجب و مقرر نموده است، بدون آنکه چیز بیشتری به آن اضافه کنند می‌پردازند. خداوند از آنها راضی است و از آنها تشکر کرده و آنان را مورد غفران خود قرار می‌دهد و در نفس خود گله‌ای از آنها ندارد. در کتاب به این گروه نام «المقتصدون» داده شده است، چرا که در هنگام انجام عمل صالح، صرفه‌جویانه رفتار کرده و به آنچه که خداوند بر آنها واجب نموده است، کفایت می‌کنند به همین دلیل به آنها «صرفه‌جویان» یعنی «المقتصدون» گفته می‌شود. اینان به رضوان خداوند نائل می‌گردند اما به حب و قرب خداوند دست نمی‌یابند، چرا که حب دنیا فریبشان داده و عامل فتنه‌شان می‌گردد و لذا در امور خیر پیش‌قدم نیستند و تنها آنچه را که خداوند بر آنها واجب کرده است، انجام می‌دهند. خداوند از آنها راضی است اما به حب پروردگار دست نمی‌یابند چون هیچ‌وقت حب الله و حب دنیا نمی‌توانند باهم در قلب بنده‌ای جای بگیرند.هرچه هم که خداوند از فضل خود به آنها ببخشاید، در طلب حب و قرب خدا برنمی‌آیند و تنها زکاتی را می‌پردازند که خداوند برایشان واجب نموده است و آن زکات معینی است که در کتاب آمده است و از ارکان اسلام به‌شمار می‌آید.
و اما مقربان، قلب آنان با قلب «اهل یمین» بسیار تفاوت دارد چون لذت و سعادت و نعیم آنان، نزدیکی و تقرب به پروردگارشان است و با پرداخت انفاق داوطلبانه و نافله در راه خداوند، در پی مقام قرب او هستند. و از آن جهت از داشتن مال مسرور می‌شوند که بتوانند با انفاق داوطلبانه آن در راه خداوند، به رضوان و حب او دست یابند و بیشتر به خداوند نزدیک گردند و برای حب و قرب بیشتر به خداوند با یکدیگر رقابت می‌کنند. اینها همان کسانی هستند که در کتاب به آنها پیشگامان اعمال خیر «السابقون بالخیرات] گفته می‌شود. انبیا و مقربان از جمله‌ی این بندگان مکرم خداوند هستند و همگی در راه رسیدن به بالاترین درجه حب و قرب خداوند در رقابت و تلاشند. اینان بندگان «الرحمن» و میهمانان گرامی هستند که در کتاب خداوند به آنها اشاره شده است و نه در آتش محشور خواهند شد و نه در بهشت.
ممکن است «حسین ابن عمر» یا «مدکر» یا «عبدالله طاهر» و یا یکی دیگر از انصار پیشگام برگزیده سؤال کند: «ای خلیفه‌ی منتظر خداوند ممکن است از آیات محکم کتاب خداوند برایمان فتوا دهید که این انسان‌های مکرم در کجا محشور خواهند شد»؟ مهدی منتظر به آنها پاسخ می‌دهد:
آنها به مثابه میهمانان گرامی خداوند، از زمین محشر به حضور خود خداوند واحد و قهار خواهند رسید و بر روی منابری از نور در کنار حجاب او جمع خواهند شد و بین آنها و وجه پروردگارشان تنها حجاب خداوند قرار می‌گیرد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْداً} صدق الله العظيم [مريم:۸۵]
اینان میهمانان مکرمی [وفد المکرمون]هستند که از پیروان مهدی منتظر نیز در میانشان بوده و بر منابری از نور گرد می‌آیند: {إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْداً} و انبیا و شهدا، به آنان غبطه خواهند خورد، بدانید این سخن من حقیقت دارد. خداوند به آنها خطاب کرده و با آنها سخن می‌گوید و می‌فرماید: «شما پروردگارتان را بدون ترس از جهنم و یا طمع به بهشت عبادت کردید، چه می‌خواهید؟». می‌گویند: ما حب و قرب و تحقق نعیم رضوان نفس تو را می‌خواهیم چون به دعوت کسی جواب مثبت دادیم که ما را به «بصیرت آمده از سوی تو» فرا می‌خوانْد. او بیان حق قرآن را به ما آموخت و گفت: ای کسانی که ایمان آورده‌اید بدانید رقابت برای رسیدن به «الرحمن» تنها مختص انبیا و رسولان خدا نیست. هرکس که خداوند را دوست دارد از محمد رسول الله و مهدی منتظر و تمامی انبيا و رسولان پیروی نماید و در راه رسیدن به حب و قرب خداوند، با بندگان او رقابت کند. پس به گفته‌های او فکر کردیم و دیدیم دعوت او برحق و درست است و راه راست [صراط مستقیم] را نشان می‌دهد و ما قبل از این به علت گمان و تصوری که جای حق را نمی‌گیرد، از مشرکان بودیم و باور داشتیم انبیا و رسولان ، بندگان مکرم خداوند هستند و ما حق نداریم در راه رسیدن به حب و قرب تو با آنان رقابت کنیم. تا اینکه در میان ما کسی را برانگیختی که «خبیر الرحمن» بود . انسانی که بیان درست و حق قرآن را به او آموختی. او از ما نمی خواست که به‌جای خداوند، او را عبادت کرده و مورد تکریم قرار دهیم. به ما نگفت که به جای بندگی خداوند، بنده من باشید. بلکه گفت خداپرست بوده و پروردگار من و پروردگار خودتان خداوند «الرحمن و الرحیم» را عبادت نمایید و اگر واقعاً او را می‌پرستید [و به همین دلیل نیز آفریده شده‌اید] در راه حب و قرب و تحقق رضوان نفس او با یکدیگر رقابت نمایید. از ما نخواست تا با تصور اینکه تنها انبیا و رسولان، بندگان مکرم درگاه خداوند هستند و صالحان را در این مقام جایی نیست، به بزرگداشت انبیا و رسولان بپردازیم. بلکه از ما دعوت کرد تا تو را بدون شریک عبادت کنیم. به ما آموخت که آنها [انبیا و رسولان] بندگانی مانند ما مسلمانان هستند. به ما یاد داد که ما نیز مانند انبیا و رسولان حقی در پروردگارمان داریم. ما را به رقابت در راه رسیدن به حب و قرب و تحقق نعیم رضوان نفست فرا خواند. پس ما هم، زمانی که دیدیم دلایل فراخوان او درست و حق است به آن پاسخ داده و در راه حب و قرب و تحقق رضوان نفست که حقیقتاً بزرگتر از بهشت توست، به رقابت پرداختیم و بر این امر شهادت می‌دهیم».
پس پروردگارشان می‌فرماید: «درست و راست می‌گویید و من برای همین شما را آفریدم تا برای حب و قرب و تحقق رضوان نفس من رقابت کنید. آیا حب و قرب و تحقق رضوان نفس مرا واقعاً بزرگتر از بهشت من یافتید؟» می‌گویند: «بلی خدایا و ما بر این امر شهادت می‌دهیم» .
خداوند می‌فرماید: «درست و راست می‌گویید و برای همین نیز شما را آفریده‌ایم. من بندگانم را تنها برای این آفریدم که برای حب و قرب و تحقق رضوان نفس من رقابت کنند. بهشت را برای کسانی آفریده‌ام که از من اطاعت کنند، جهنم برای کسانی است که از امر من سرپیچی کنند. شما را برای بهشت نیافریده‌ام، بلکه بهشت را برای بندگانم خلق کردم و بندگانم را تنها برای خودم آفریدم و هیچ بنده‌ای در این امر شریک من نیست، تا بهشت رضوان نفس مرا عبادت کرده و در راه حب و قرب وتحقق رضوان نفس من رقابت کنند. من آنها را برای این آفریده‌ام».
ای جماعت انس و جن؛ به خداوند الرحمن که قرآن را فرو فرستاده است قسم که «الأنسان» من هستم. همان که خداوند علم بیان حق قرآن را به او آموخته است و اگر تمام علمای شما از انس و جن نیز جمع شوند، با دلایل علمی مبتنی بر آیات محکم قرآن بر همه آنها غلبه خواهم کرد. اگر نتوانم، مهدی حق منتظر نیستم که از جانب خداوند به سوی شما آمده است.
ای جماعت جن و انس از مبالغه در حق رسولان پروردگار که بندگان خداوند هستند دست بردارید. شما تصور می‌کنید تنها آنان در پیشگاه خداوند مکرم هستند و صالحان در آن مقام جایی ندارند به همین دلیل بدون آنکه در آیات محکم قرآن دلیلی برای این نازل شده باشد، آنها را مورد تعظیم قرارداده‌اید تا حدی که کار به شرک به خداوند انجامیده است.همانا که خداوند به آنها امر نموده است همانند شما مسلمان بوده و بنده خداوند باشند. خداوند به شما امر نفرموده است تا در حق محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم –بیش از حد مبالغه کنید چرا که او نیز مانند شما بنده‌ای از بندگان خداوند است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [يونس].
به شما امر نشده است در مورد آنان به‌ناحق مبالغه کرده و ایشان را مورد تعظیم قرار دهید و صالحان را کنار گذاشته و [قرب و حب] خداوند را تنها حق آنان [انبیا و رسولان] بدانید، بلکه پروردگار به آنان نیز فرمان داده است تا مسلمان بوده و از بندگانی باشند که در راه حب و قرب خداوند رقابت کرده و برای رسیدن به مقام «وسیله» مجاهدت کرده و همانند شما به رحمت خداوند امیدوار و از عذاب او در هراس باشند. اگر احدی از انبیا و رسولان خداوند به شما بگوید: «از آنجا که در کتاب خداوند از من به عنوان بنده مکرم در پیشگاه خداوند یاد شده است، هیچ یک از پیروان من حق ندارند بیش از من مورد حب و قرب خداوند قرار گیرند چرا که من رسول خداوند هستم که نزدتان فرستاده شده ام!». اگر احدی از انبیا و رسولان خداوند و مهدی منتظر که خلیفه‌ی پروردگار برای عالمیان است چنین سخنی را بر زبان آورند، مورد غضب خداوند قرار گرفته و به جهنم فرستاده می‌شوند و جز خداوند کسی نمی‌تواند به آنها کمک کند. در حد انبیا و رسولان و مهدی منتظر نیست تا به مردم بگویند: «تنها ما هستیم که در کتاب خداوند مکرم شمرده شده‌ایم و صالحان از این تکریم سهمی نداشته و حق ندارند در راه حب و قرب خداوند با ما رقابت کنند». بلکه خداوند به ما فرمان داده است همه شما را به عبادت خالص و به دور از شرک خداوند دعوت کرده و خود نیز مانند شما از بندگان مسلمان خداوند باشیم و به شما دستور دهیم که در راه رسیدن به بالاترین مقام حب و قرب خداوند، با تمام انبیا و رسولان خداوند و همچنین مهدی منتظر رقابت کنید. خداوند این رقابت را مختص انبیا و رسولان و مهدی منتظر نکرده است، بلکه از همه بندگان خود می‌کند در این رقابت شرکت کنند. به همین دلیل نیز مشخص نشده است صاحب این مقام و درجه کیست. مهدی منتظر و تمام انبیا و رسولان خداوند به کسی که به این مقام در نزد خداوند می‌رسد به شدت رشک می‌برند و هریک از ما به مقام حب و قرب دیگران نسبت به پروردگار حسد و رشک می‌ورزد و می‌خواهد خود نزدیکترین بنده به پروردگار عالمیان باشد، این رشک و حسدی نیکوست و کینه‌ای در آن نیست. با اینکه ما یکدیگر را بسیار دوست داریم ولی این محبت، به اندازه محبت ما به خداوند نیست که اگر کسی چنین کند، نسبت به خداوند شرک آورده است. محبت به خداوند قوی‌ترین محبتی است که در قلب ماست و اگر یکدیگر را در راه خداوند دوست داریم به این علت است که ما هر کسی را که خداوند دوست داشته باشد دوست داشته و نسبت به هرکسی که مورد غضب خداوند باشد، خشمگین هستیم. در حد هیچ یک از ما نیست کس دیگری را برای حب و قرب خداوند به خود ترجیح دهیم؛ بلکه همگی ما می‌خواهیم بیش از هر کس دیگری مورد محبت «الرحمن» واقع شده و به مقام قرب او برسیم.
به درستی که مهدی منتظر آن حیله و تدبیر را درک نمود ومقام وسیله را کشف کرد، خداوند آن را به مهدی منتظر عطا نمود و او آن را در راه قرب خداوند رد کرده و به محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – می‌دهد تا بیش از همه در نزد خداوند عزیز بوده و نزدیکترین بنده به خداوند باشد، اما هم چنان با هر کلمه‌ای که در دعوت خود بر زبان می‌آورد، در راه حب و قرب خداوند رقابت می‌کند و برای هیچ‌یک از سخنانی که می‌گوید، از شما اجری نمی‌خواهد. ولی پافشاری شدید من برای هدایت شما، تنها برای قرب و حب بیشتر به خداوند است. من می خواهم تمام امت‌ها هدایت شوند تا رضوان خداوند نسبت به بندگانش محقق شود و خداوند را به شهادت می‌گیرم و او برای شهادت کافی است، تا زمانی که ندانم خداوند در نفس خود راضی است نمی‌توانم از بهشت و حوریان آن لذت ببرم. این بخاطر دل‌رحمی من برای بندگان خداوند نیست، مطمئناً چنین نیست چرا که خداوند من یگانه و قهار است [منظور این است که من ادعا نمی‌کنم بیش از خداوند نسبت به بندگانش رحیم هستم]. من مانند جَدِّ خود، محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – برای بندگان خدا حسرت نمی‌خورم چرا که از حسرت خداوندی که از محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – و مهدی منتظر و تمام انبیا و رسولان، نسبت به بندگانش مهربان‌تر است، آگاه شده‌ام. خداوند ارحم الراحمین است و می‌دانم او در زمان هلاک کردن کسانی که به رسولان خداوند کافر شده‌اند، در نزد خود چه می‌گوید:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
پس گفتم خداوند راست می‌گوید و او حقیقتاً از همه مهربان‌تر و رحیم‌تر است و از بندگانش دعوت می‌کند تا گناهانشان را بیامرزد. پس چگونه است که نسبت به رحمت خداوند کافر شده و از دعوت رسولانی رو گردان می‌شوند که مردم را به‌سوی رحمت و بخشش و عفو پروردگار فرا می‌خوانند ؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ} صدق الله العظيم [إبراهيم ۹-۱۰]
به همین علت است که مهدی منتظر تمام بندگان جن و انس خداوند را به‌سوی رحمت الهی فرا می‌خواند و ابلیس و فرزندانش و تمام امت‌ها [چه جنبندگان و چه مخلوقاتی که پرواز می‌کنند] در زمره‌ی بندگان خدا هستند، او با بصیرتی که از جانب خداوندش آمده است همه‌ی امت‌ها را به‌سوی رحمت خداوند که دربرگیرنده همه چیز است دعوت می‌کند و من نسبت دروغی به پروردگارم نمی‌دهم و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾}صدق الله العظيم [الزمر]
از آیات محکم خداوند که با آنها برای شما دلیل می‌آورم پیروی کنید. اینها آیات محکم کتاب خداوند هستند که هر عالم و جاهل و هر عرب‌زبانی قادر است آنها را بفهمد، برخی از این آیات از محکمات روشن کتاب بوده و آیات بنیانی [ام الکتاب] کتاب هستند که در قرآنی که به زبان عربی مبین آمده‌اند که کژی در آن نیست. حال آیا هدایت می‌شوید؟ چگونه می‌گویید جز خداوند، کسی تفسیر این آیات را نمی‌داند و آنها را فروگذاشته و پشت سر می‌اندازید و در آیات کتاب خداوند فکر و اندیشه نمی‌کنید؟! آیات متشابه را رها کنید که خداوند از آنها به عنوان حجت برعلیه شما استفاده نمی‌کند، آیات محکم و بینه‌ای که مهدی منتظر از آنها برای شما دلیل می‌آورد، حجت خداوند بر شما هستند.
ای جماعت شیاطین جن و انس! به خداوند بزرگ قسم، به شما دروغ نگفته و فریبتان نمی‌دهم. اگر شما به درگاه خداوند بازگشته و انابه کنید، خداوند شما را نیز مانند ساحران فرعون هدایت خواهد کرد. خداوند آنها را با آنکه از یاران شیاطین بوده و از آنها سحر آموخته بودند [به‌خاطر بازگشت به درگاه او] مورد مغفرت قرارداد و آنان را از مقربان و مکرمان درگاه خود قرار داد. ای بندگان خداوند که در حق خود اسراف کرده‌اید، کلام خداوند را به یاد داشته باشید و به دعوت کسی که شما را به‌سوی مغفرت و عفو خداوند فرا می‌خواند پاسخ دهید و از دعوتی که به‌حق شما را به‌سوی پروردگارتان فرا می‌خواند، رونگردانید و استکبار نورزید تا خداوند شما را بیامرزد چرا که او غفور و رحیم است. آیا این آیات محکم را که خطاب به تمام بندگان خداوند از جن و انس و از هر جنسی [امت‌هیی غیر از جن و انس] است، نمی‌بینید؟ خداوند تعالی در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾}صدق الله العظيم [الزمر]
ای ابلیس شیطان و همتایش ماروت که از بهشت فتنه در باطن زمین، ما را می‌بینید درحالی‌که ما، قادر به دیدن شما نیستیم! من با علمی که خداوند از کتاب خود به من عطا کرده است، از محل تو باخبرم و از تمام حیله و مکر تو اطلاع دارم و به اذن خداوند همگی را باطل و نابود خواهم کرد و خداوند به واسطه بنده‌اش، تمام امت‌ها را هدایت خواهد نمود تا هیچ‌کس از تو پیروی نکند مگر کسی که بداند شیطان رانده شده، دشمن خداست و با وجود آگاهی از باطل بودنت، تو را به‌جای خداوند به دوستی برگزیند. به این ترتیب مکر و حیله تو و تمام سپاه جن و انس تو فایده‌ای نداشته و در نهایت قادر نخواهید بود جز خودتان، کسی را گمراه کنید. من، مهدی منتظر، به اذن خداوند تمام امت‌ها را از فتنه‌ی تو که در زمان «رستاخیز اول» برپا خواهی کرد نجات خواهم داد. تو چگونه می‌توانی ادعای خدایی کنی، درحالی‌که من حیله تو را از قبل در نزد مردم افشا کرده‌ام و مکان خودت و سپاهیانت را آشکار کرده و نقشه مکارانه‌ات را با بیان درست و حق قرآن عظیم باطل نموده‌ام. اگر خداوند مهدی منتظر را برنمی‌انگیخت تا قرآن عظیم را به حق و درستی بیان و تشریح کند، جز تعداد کمی از مؤمنان مخلص، باقی مردگان و زندگان گرفتار فتنه تو« ابلیس مسیح کذاب» می‌شدند. تصدیقِ فرمودهٔی خداوند تعالی:
{وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلاً}صدق الله العظيم [النساء:۸۳]
من احادیث دروغی را که با کمک دوستان و یارانت به ناحق و ناروا به رسول خداوند نسبت داده و وارد سنت نبوی کرده‌ای، برایشان شرح داده‌ام. خداوند تعالی می فرماید:
{لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلاً}صدق الله العظيم [النساء:۸۳]
و این مهدی منتظر، فضل خداوند بر مسلمانان است اما آنها از فضل خداوند رو می‌گردانند، ولی خداوند مرا با نشانه‌ای که از آسمان خواهد آمد بر آنها و تمام مردم چیره خواهد کرد تا گردن‌هایشان از ترس و هراس آن، در برابر او خاضعانه فرود آید و با زبونی در برابر خلیفه‌ی خدا، با فرمان‌برداری و مطیعانه به خاک بیفتند و این سجده، سجده با پیشانی نیست [چنان که در برابر خداوند سجده می‌کنند] بلکه سجده دربرابر امر خداوند و اطاعت از فرمان او برای اطاعت از خلیفه خداوند، مهدی منتظر است. او با بیان و تشریح حق و درست آیات کتاب خداوند، از بندگان خدا دعوت می‌کند به‌سوی مغفرت پروردگارشان رو کنند تا مورد مغفرت او قرار گیرند و خداوند آنان و تمام مردم را مشمول رحمت خود فرماید مگر آنان که از رحمت پروردگارم ابا کرده و از دعوتگری رو گردانند که آنها را به‌سوی عفو وغفران خداوند که شامل همه جن و انس می‌شود فرا می‌خواند. او [مهدی منتظر] که برهان بیانِ حق را از خود قرآن، برایشان می‌آورد و تفاسیر او مانند تفسیرهای شیطانی علمایی نیست که ندانسته به خداوند نسبت می‌دهند، همان کسانی که فکر می‌کنند مسیرشان درست است و تصور می‌کنند درحال هدایت مردم به راه راست [صراط مستقیم]هستند ولی رقابت با انبیا و رسولان، برای نزدیکی به خداوند را بر مردم حرام کرده و به ناحق در باره انبیا و رسولان مبالغه می‌نمایند درحالی‌که انبیای خداوند و رسولانش همگی بندگان خداوند هستند و خداوند به تمام انبیا و رسولانش امر فرموده است که تسلیم او بوده و تنها خود را شایسته تکریم و نزدیکی و حب به خداوند ندانند و مؤمنان را از این رقابت حذف نکنند که هر که چنین کند مورد عذاب خداوند واقع خواهد شد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّـهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿٧٩﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
اگر خدا را پرستیده و عبادت می‌کنید، برای حب و قرب او رقابت کنید و انبیا و رسولان خداوند را مورد بزرگداشت قرار ندهید که آنها نیز مانند شما بندگان، تسلیم امر خدا بوده و مسلمان هستند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾}صدق الله العظيم [آل عمران]
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
خليفة الله عبد النعيم الأعظم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني
خداوند می‌فرماید: «درست و راست می‌گویید و برای همین نیز شما را آفریده‌ایم. من بندگانم را تنها برای این آفریدم که برای حب و قرب و تحقق رضوان نفس من رقابت کنند. بهشت را برای کسانی آفریده‌ام که از من اطاعت کنند، جهنم برای کسانی است که از امر من سرپیچی کنند. شما را برای بهشت نیافریده‌ام، بلکه بهشت را برای بندگانم خلق کردم و بندگانم را تنها برای خودم آفریدم و هیچ بنده‌ای در این امر شریک من نیست، تا بهشت رضوان نفس مرا عبادت کرده و در راه حب و قرب وتحقق رضوان نفس من رقابت کنند. من آنها را برای این آفریده‌ام».
ای جماعت انس و جن؛ به خداوند الرحمن که قرآن را فرو فرستاده است قسم که «الأنسان» من هستم. همان که خداوند علم بیان حق قرآن را به او آموخته است و اگر تمام علمای شما از انس و جن نیز جمع شوند، با دلایل علمی مبتنی بر آیات محکم قرآن بر همه آنها غلبه خواهم کرد. اگر نتوانم، مهدی حق منتظر نیستم که از جانب خداوند به سوی شما آمده است.
ای جماعت جن و انس از مبالغه در حق رسولان پروردگار که بندگان خداوند هستند دست بردارید. شما تصور می‌کنید تنها آنان در پیشگاه خداوند مکرم هستند و صالحان در آن مقام جایی ندارند به همین دلیل بدون آنکه در آیات محکم قرآن دلیلی برای این نازل شده باشد، آنها را مورد تعظیم قرارداده‌اید تا حدی که کار به شرک به خداوند انجامیده است.همانا که خداوند به آنها امر نموده است همانند شما مسلمان بوده و بنده خداوند باشند. خداوند به شما امر نفرموده است تا در حق محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم –بیش از حد مبالغه کنید چرا که او نیز مانند شما بنده‌ای از بندگان خداوند است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [يونس].
به شما امر نشده است در مورد آنان به‌ناحق مبالغه کرده و ایشان را مورد تعظیم قرار دهید و صالحان را کنار گذاشته و [قرب و حب] خداوند را تنها حق آنان [انبیا و رسولان] بدانید، بلکه پروردگار به آنان نیز فرمان داده است تا مسلمان بوده و از بندگانی باشند که در راه حب و قرب خداوند رقابت کرده و برای رسیدن به مقام «وسیله» مجاهدت کرده و همانند شما به رحمت خداوند امیدوار و از عذاب او در هراس باشند. اگر احدی از انبیا و رسولان خداوند به شما بگوید: «از آنجا که در کتاب خداوند از من به عنوان بنده مکرم در پیشگاه خداوند یاد شده است، هیچ یک از پیروان من حق ندارند بیش از من مورد حب و قرب خداوند قرار گیرند چرا که من رسول خداوند هستم که نزدتان فرستاده شده ام!». اگر احدی از انبیا و رسولان خداوند و مهدی منتظر که خلیفه‌ی پروردگار برای عالمیان است چنین سخنی را بر زبان آورند، مورد غضب خداوند قرار گرفته و به جهنم فرستاده می‌شوند و جز خداوند کسی نمی‌تواند به آنها کمک کند. در حد انبیا و رسولان و مهدی منتظر نیست تا به مردم بگویند: «تنها ما هستیم که در کتاب خداوند مکرم شمرده شده‌ایم و صالحان از این تکریم سهمی نداشته و حق ندارند در راه حب و قرب خداوند با ما رقابت کنند». بلکه خداوند به ما فرمان داده است همه شما را به عبادت خالص و به دور از شرک خداوند دعوت کرده و خود نیز مانند شما از بندگان مسلمان خداوند باشیم و به شما دستور دهیم که در راه رسیدن به بالاترین مقام حب و قرب خداوند، با تمام انبیا و رسولان خداوند و همچنین مهدی منتظر رقابت کنید. خداوند این رقابت را مختص انبیا و رسولان و مهدی منتظر نکرده است، بلکه از همه بندگان خود می‌کند در این رقابت شرکت کنند. به همین دلیل نیز مشخص نشده است صاحب این مقام و درجه کیست. مهدی منتظر و تمام انبیا و رسولان خداوند به کسی که به این مقام در نزد خداوند می‌رسد به شدت رشک می‌برند و هریک از ما به مقام حب و قرب دیگران نسبت به پروردگار حسد و رشک می‌ورزد و می‌خواهد خود نزدیکترین بنده به پروردگار عالمیان باشد، این رشک و حسدی نیکوست و کینه‌ای در آن نیست. با اینکه ما یکدیگر را بسیار دوست داریم ولی این محبت، به اندازه محبت ما به خداوند نیست که اگر کسی چنین کند، نسبت به خداوند شرک آورده است. محبت به خداوند قوی‌ترین محبتی است که در قلب ماست و اگر یکدیگر را در راه خداوند دوست داریم به این علت است که ما هر کسی را که خداوند دوست داشته باشد دوست داشته و نسبت به هرکسی که مورد غضب خداوند باشد، خشمگین هستیم. در حد هیچ یک از ما نیست کس دیگری را برای حب و قرب خداوند به خود ترجیح دهیم؛ بلکه همگی ما می‌خواهیم بیش از هر کس دیگری مورد محبت «الرحمن» واقع شده و به مقام قرب او برسیم.
به درستی که مهدی منتظر آن حیله و تدبیر را درک نمود ومقام وسیله را کشف کرد، خداوند آن را به مهدی منتظر عطا نمود و او آن را در راه قرب خداوند رد کرده و به محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – می‌دهد تا بیش از همه در نزد خداوند عزیز بوده و نزدیکترین بنده به خداوند باشد، اما هم چنان با هر کلمه‌ای که در دعوت خود بر زبان می‌آورد، در راه حب و قرب خداوند رقابت می‌کند و برای هیچ‌یک از سخنانی که می‌گوید، از شما اجری نمی‌خواهد. ولی پافشاری شدید من برای هدایت شما، تنها برای قرب و حب بیشتر به خداوند است. من می خواهم تمام امت‌ها هدایت شوند تا رضوان خداوند نسبت به بندگانش محقق شود و خداوند را به شهادت می‌گیرم و او برای شهادت کافی است، تا زمانی که ندانم خداوند در نفس خود راضی است نمی‌توانم از بهشت و حوریان آن لذت ببرم. این بخاطر دل‌رحمی من برای بندگان خداوند نیست، مطمئناً چنین نیست چرا که خداوند من یگانه و قهار است [منظور این است که من ادعا نمی‌کنم بیش از خداوند نسبت به بندگانش رحیم هستم]. من مانند جَدِّ خود، محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – برای بندگان خدا حسرت نمی‌خورم چرا که از حسرت خداوندی که از محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – و مهدی منتظر و تمام انبیا و رسولان، نسبت به بندگانش مهربان‌تر است، آگاه شده‌ام. خداوند ارحم الراحمین است و می‌دانم او در زمان هلاک کردن کسانی که به رسولان خداوند کافر شده‌اند، در نزد خود چه می‌گوید:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
پس گفتم خداوند راست می‌گوید و او حقیقتاً از همه مهربان‌تر و رحیم‌تر است و از بندگانش دعوت می‌کند تا گناهانشان را بیامرزد. پس چگونه است که نسبت به رحمت خداوند کافر شده و از دعوت رسولانی رو گردان می‌شوند که مردم را به‌سوی رحمت و بخشش و عفو پروردگار فرا می‌خوانند ؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ} صدق الله العظيم [إبراهيم ۹-۱۰]
به همین علت است که مهدی منتظر تمام بندگان جن و انس خداوند را به‌سوی رحمت الهی فرا می‌خواند و ابلیس و فرزندانش و تمام امت‌ها [چه جنبندگان و چه مخلوقاتی که پرواز می‌کنند] در زمره‌ی بندگان خدا هستند، او با بصیرتی که از جانب خداوندش آمده است همه‌ی امت‌ها را به‌سوی رحمت خداوند که دربرگیرنده همه چیز است دعوت می‌کند و من نسبت دروغی به پروردگارم نمی‌دهم و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾}صدق الله العظيم [الزمر]
از آیات محکم خداوند که با آنها برای شما دلیل می‌آورم پیروی کنید. اینها آیات محکم کتاب خداوند هستند که هر عالم و جاهل و هر عرب‌زبانی قادر است آنها را بفهمد، برخی از این آیات از محکمات روشن کتاب بوده و آیات بنیانی [ام الکتاب] کتاب هستند که در قرآنی که به زبان عربی مبین آمده‌اند که کژی در آن نیست. حال آیا هدایت می‌شوید؟ چگونه می‌گویید جز خداوند، کسی تفسیر این آیات را نمی‌داند و آنها را فروگذاشته و پشت سر می‌اندازید و در آیات کتاب خداوند فکر و اندیشه نمی‌کنید؟! آیات متشابه را رها کنید که خداوند از آنها به عنوان حجت برعلیه شما استفاده نمی‌کند، آیات محکم و بینه‌ای که مهدی منتظر از آنها برای شما دلیل می‌آورد، حجت خداوند بر شما هستند.
ای جماعت شیاطین جن و انس! به خداوند بزرگ قسم، به شما دروغ نگفته و فریبتان نمی‌دهم. اگر شما به درگاه خداوند بازگشته و انابه کنید، خداوند شما را نیز مانند ساحران فرعون هدایت خواهد کرد. خداوند آنها را با آنکه از یاران شیاطین بوده و از آنها سحر آموخته بودند [به‌خاطر بازگشت به درگاه او] مورد مغفرت قرارداد و آنان را از مقربان و مکرمان درگاه خود قرار داد. ای بندگان خداوند که در حق خود اسراف کرده‌اید، کلام خداوند را به یاد داشته باشید و به دعوت کسی که شما را به‌سوی مغفرت و عفو خداوند فرا می‌خواند پاسخ دهید و از دعوتی که به‌حق شما را به‌سوی پروردگارتان فرا می‌خواند، رونگردانید و استکبار نورزید تا خداوند شما را بیامرزد چرا که او غفور و رحیم است. آیا این آیات محکم را که خطاب به تمام بندگان خداوند از جن و انس و از هر جنسی [امت‌هیی غیر از جن و انس] است، نمی‌بینید؟ خداوند تعالی در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِيبُوا إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٨﴾ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٥٩﴾}صدق الله العظيم [الزمر]
ای ابلیس شیطان و همتایش ماروت که از بهشت فتنه در باطن زمین، ما را می‌بینید درحالی‌که ما، قادر به دیدن شما نیستیم! من با علمی که خداوند از کتاب خود به من عطا کرده است، از محل تو باخبرم و از تمام حیله و مکر تو اطلاع دارم و به اذن خداوند همگی را باطل و نابود خواهم کرد و خداوند به واسطه بنده‌اش، تمام امت‌ها را هدایت خواهد نمود تا هیچ‌کس از تو پیروی نکند مگر کسی که بداند شیطان رانده شده، دشمن خداست و با وجود آگاهی از باطل بودنت، تو را به‌جای خداوند به دوستی برگزیند. به این ترتیب مکر و حیله تو و تمام سپاه جن و انس تو فایده‌ای نداشته و در نهایت قادر نخواهید بود جز خودتان، کسی را گمراه کنید. من، مهدی منتظر، به اذن خداوند تمام امت‌ها را از فتنه‌ی تو که در زمان «رستاخیز اول» برپا خواهی کرد نجات خواهم داد. تو چگونه می‌توانی ادعای خدایی کنی، درحالی‌که من حیله تو را از قبل در نزد مردم افشا کرده‌ام و مکان خودت و سپاهیانت را آشکار کرده و نقشه مکارانه‌ات را با بیان درست و حق قرآن عظیم باطل نموده‌ام. اگر خداوند مهدی منتظر را برنمی‌انگیخت تا قرآن عظیم را به حق و درستی بیان و تشریح کند، جز تعداد کمی از مؤمنان مخلص، باقی مردگان و زندگان گرفتار فتنه تو« ابلیس مسیح کذاب» می‌شدند. تصدیقِ فرمودهٔی خداوند تعالی:
{وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلاً}صدق الله العظيم [النساء:۸۳]
من احادیث دروغی را که با کمک دوستان و یارانت به ناحق و ناروا به رسول خداوند نسبت داده و وارد سنت نبوی کرده‌ای، برایشان شرح داده‌ام. خداوند تعالی می فرماید:
{لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلاً}صدق الله العظيم [النساء:۸۳]
و این مهدی منتظر، فضل خداوند بر مسلمانان است اما آنها از فضل خداوند رو می‌گردانند، ولی خداوند مرا با نشانه‌ای که از آسمان خواهد آمد بر آنها و تمام مردم چیره خواهد کرد تا گردن‌هایشان از ترس و هراس آن، در برابر او خاضعانه فرود آید و با زبونی در برابر خلیفه‌ی خدا، با فرمان‌برداری و مطیعانه به خاک بیفتند و این سجده، سجده با پیشانی نیست [چنان که در برابر خداوند سجده می‌کنند] بلکه سجده دربرابر امر خداوند و اطاعت از فرمان او برای اطاعت از خلیفه خداوند، مهدی منتظر است. او با بیان و تشریح حق و درست آیات کتاب خداوند، از بندگان خدا دعوت می‌کند به‌سوی مغفرت پروردگارشان رو کنند تا مورد مغفرت او قرار گیرند و خداوند آنان و تمام مردم را مشمول رحمت خود فرماید مگر آنان که از رحمت پروردگارم ابا کرده و از دعوتگری رو گردانند که آنها را به‌سوی عفو وغفران خداوند که شامل همه جن و انس می‌شود فرا می‌خواند. او [مهدی منتظر] که برهان بیانِ حق را از خود قرآن، برایشان می‌آورد و تفاسیر او مانند تفسیرهای شیطانی علمایی نیست که ندانسته به خداوند نسبت می‌دهند، همان کسانی که فکر می‌کنند مسیرشان درست است و تصور می‌کنند درحال هدایت مردم به راه راست [صراط مستقیم]هستند ولی رقابت با انبیا و رسولان، برای نزدیکی به خداوند را بر مردم حرام کرده و به ناحق در باره انبیا و رسولان مبالغه می‌نمایند درحالی‌که انبیای خداوند و رسولانش همگی بندگان خداوند هستند و خداوند به تمام انبیا و رسولانش امر فرموده است که تسلیم او بوده و تنها خود را شایسته تکریم و نزدیکی و حب به خداوند ندانند و مؤمنان را از این رقابت حذف نکنند که هر که چنین کند مورد عذاب خداوند واقع خواهد شد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّـهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿٧٩﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
اگر خدا را پرستیده و عبادت می‌کنید، برای حب و قرب او رقابت کنید و انبیا و رسولان خداوند را مورد بزرگداشت قرار ندهید که آنها نیز مانند شما بندگان، تسلیم امر خدا بوده و مسلمان هستند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾}صدق الله العظيم [آل عمران]
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
خليفة الله عبد النعيم الأعظم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني