- 1 -
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
04 - ذو الحجة - 1433 ه
20 - 10 - 2012 م
29 - مهر - 1391 ه. ش.
04:15 صبح
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
شرح و بیان [آداب و شروط] قربانی از کتاب (قرآن) برای تمام مسلمانانِ قادر [به این امر]، و سپاس خداوندی را که پروردگار جهانیان است.
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام بر تمام انبيای الهی در کتاب (قرآن) و خانواده‌هایشان، از اولینِ آنها تا آخرینشان محمد رسول الله و بر هر کس که به نیکی از آنان پیروی کرد در هر زمان و مكانی تا روز قیامت، اما بعد.
سلام خداوند و رحمت و برکاتش بر شما باد، مسلمانان عزیزم اگر [دامِ] قربانی ندارند، می‌توانند آن را بخرند. آگاه باشید که همانا بهترین قربانی‌ها گوسفند است و بهتر است که قوچِ فربه و پَروار باشد به گونه‌ای که متوسط باشد نه چاق مفرط، یک چشم نباشد، بیماری آشکاری نداشته باشد، آشکارا لنگ نزند و گوش‌ها معیوب و ناقص نباشند.
و چنانچه صاحبِ قربانی بخواهد دامِ قربانی را در کشتارگاه ذبح کند، قبل از اینکه آن را به قصاب تحویل دهد باید نام خدا را هنگام قربانی بر آن یاد کند در حالی که (دامِ قربانی) پشم بر بدن دارد؛ یعنی درحالیکه قبل از ذبحش هنوز پشم و پوستش جدا نشده و زنده است، (صاحب قربانی) بگوید:
"بارالها این قربانی پیشکشی از جانب بنده‌ات برای تقرب به تو پروردگارم است برای خودم، و خانواده‌ام از آن می‌خورند و كسانى از فقرای اطراف من و از نیازمندان و تهی‌دستان هستند كه قادر به انجام امر قربانی نیستند، پس هنگامی که پهلوهایش بر زمین افتد (و جان دهد) به آنها از آن می‌دهم، بارالها قربانی بنده‌ات را برای خود بپذیر به حق رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان، ما را ببخش و بر ما رحم کن و ما را مسلمانِ حنیفِ مخلص برای خود بمیران، که وعده‌ی تو حق است و تو ارحم الراحمینی." و پس از آن بگوید: "بسم الله الرحمن الرحيم، پاک و منزه است کسی که تو را برای ذبح حلال و پاکیزه کرد، الله اکبر و لله الحمد".
[متن دعا به عربی:
"اللهم إن هذه الأضحيّة قربة من عبدك إليك ربّي لنفسي، ويأكل منها آل بيتي ومن ليس لديهم أضحيّة من الفقراء من حولي والمساكين والسائلين فأعطيهم منها إذا وجبت جنوبها، اللهم تقبل من عبدك قربانه إليك برحمتك يا أرحم الراحمين، فاغفر لنا وارحمنا وتوفّنا مسلمين حنفاء لله مخلصين، ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين". ومن ثم يقول: "بسم الله الرحمن الرحيم، سبحان من أحلّك للذبح حلالاً طيباً، الله أكبر ولله الحمد".]
سپس آن را به قصاب می‌دهد تا آن را ذبح كند، به شرط اینكه سرش را [کامل] قطع نكند تا جریان خونش تمام شود، زیرا اگر سرش کاملاً قطع شود، هرگز خونش کاملاً بیرون نخواهد آمد؛ بلکه بیشتر خونش در آن باقی خواهد ماند و سپس گوشت قرمز خواهد شد، بنابراین تا زمانی که جریان خون (کاملاً) ریخته نشده، سر از بدن قربانی جدا نشود. پس از آن پوستش را از بدنش جدا کنید و اگر [در این زمینه] مهارتی نداشتید، نزد قصاب بروید اما بعد از آنکه نام خداوند را هنگام قربانی در حالیکه پشم بر بدن داشت و هنوز پوست و پشمش جدا نشده و زنده بود بر آن بردید، تا هنگامی که پهلوهایش بر زمین افتد (و جان دهد)، سپس به سبب یاد نام خداوند بر آن هنگام قربانی و در حالیکه پشم بر بدن داشت، گوشتش را خوشمزه و پاکیزه خواهید یافت و [نیز] به سبب این که آن پیشکشی است برای تقرب به خداوند برای خودت، خانواده‌ات و اطرافیان فقیر و نیازمند و تهی‌دستت حتی اگر مقدار آن کم باشد، مگر آن که خانواده بزرگ باشد و قربانی به سختی برای آنان کافی باشد، بنابراین عذری بر آنان نیست. نه گوشت و نه خونش هرگز به خداوند نمی‌رسد بلکه آنچه به خداوند می‌رسد تقوای شماست، و خداوند را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ شمارید؛ باشد که شکرگزاری کنید.
شاید یکی از پرسش‌گران مسلمان بخواهد بگوید: "ای ناصر محمد یمانی، دلیل تو از آیات محکم کتاب خداوند چیست که بهترین قربانی‌ها گوسفند نر (قوچ) است؟ و دلیل تو از آیات محکم کتاب چیست که قبل از ذبح و سلاخی، نام خداوند بر آن (قربانی) ذکر شود درحالیکه پشم و پوستش جدا نشده و زنده است؟" سپس امام مهدی به پرسش‌گران پاسخ می‌دهد و می‌گوید: خداوند تعالی فرموده:
{وَجَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ ٱلْأَنْعَٰمِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَمِنْ أَصوافّهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَآ أَثَٰثًا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٍ (80)} صدق الله العظيم [النحل].
و از این استنباط می‌کنیم: چهارپایانِ دارای پشم چه هستند؟ آنها گوسفندانند، و اما درباره‌ی بزها، آنها مو دارند و شترها، کُرک دارند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمِنْ أَصوافّهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَآ أَثَٰثًا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٍ (80)} صدق الله العظيم [النحل].
و از این رو با علم یقین می‌دانید که مقصود از [چهارپای] دارای پشم همان گوسفند بوده، پس ما قربانی را از گوسفندان تهیه می‌کنیم و بهتر است نر باشد تا اطمینان داشته باشید که قربانی نه عاطف است و نه باردار تا چیزی در بدنش نباشد و مقصود از عاطف آن است که نسبت به فرزندش دلبستگی دارد و او را با شیرش تغذیه می‌کند. بنابراین درمی‌یابیم که بهتر است قربانی، گوسفند نر (قوچ) باشد.
و اما درباره‌ی یاد نام خداوند بر آن که قبل از ذبحش و درحالیکه هنوز پشم و پوستش جدا نشده و زنده است باید بر آن یاد کنید، این را در سخن خداوند متعال می‌یابید:
{وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسم اللَّهِ عَلَيْهَا صوافّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ} صدق الله العظيم [الحج:36].
شاید یکی از پرسش‌گران بخواهد بگوید: "و مقصود خداوند متعال از این سخنش {وَالْبُدْنَ} چه بود؟" و جوابِ حقّ این است: همانا مقصود گوسفندی است که جثه‌ای بزرگ و فربه دارد و آنقدر کوچک نیست که هنوز از شیر مادرش تغذیه کند.
و شاید دیگری بخواهد بگوید: "از کجا می‌دانید که 'الْبُدْنَ' به معنای بدن (فربه) است؟" پس جواب را از سخن خداوند متعال استنباط می‌کنیم:
{فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ ءَايَةً وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ ءَايَاتِنَا لَغَافِلُونَ} صدق الله العظيم [يونس:92].
و از این معنی، منظور از "بدن" را درمی‌یابیم که همان جسم و بدن است، و به سخن خداوند متعال برمی‌گردیم:
{وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسم اللَّهِ عَلَيْهَا صوافّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ} صدق الله العظيم [الحج:36].
و این به دامِ قربانی با بدن فربه و پَروار اشاره دارد، پس می‌دانیم که بهترین قربانی‌ها آن‌هایی هستند که پشم دارند؛ یعنی گوسفندان، و این را از طریق سخن خداوند متعال درمی‌یابیم:
{فَاذْكُرُوا اسم اللَّهِ عَلَيْهَا صوافّ} صدق الله العظيم.
و منظور از آن نه شتر است نه گاو، و "صوف" مطلقاً بر پشم گوسفند دلالت دارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمِنْ أَصوافّهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَآ أَثَٰثًا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٍ (80)} صدق الله العظيم [النحل].
و اما این سخن خداوند متعال:
{وَمِنْ أَصوافّهَا}
به پشم گوسفند اشاره دارد، و این سخن خداوند متعال:
{وَأَشْعَارِهَآ}
به (موی) بزها اشاره دارد، و این سخن خداوند متعال:
{وَأَوْبَارِهَا}
به (کرک) شتران اشاره دارد.
و حقیقتاً چقدر از کسانی که نادانسته به خدا نسبت می‌دهند در حیرتم، و چقدر در حیرتم از کسانی که همچون پیروی نابینا که از رهبرش پیروی می‌کند، از اینان پیروی می‌کنند! اما فرد نابینا بینایی خود را از دست داده است، بنابراین مجبور است از هرکس که او را هدایت می‌کند پیروی کند تا راه را به او نشان دهد! ولی شما این چنین از کسانی از امامانتان پیروی می‌کنید که به خداوند چیزی را نسبت می‌دهند که نمی‌دانند، کسانی که خود را به عنوان امام مردم برگزیدند تا آنها را با سخنانی از روی ظن و گمان که کسی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند به راه راست هدایت کنند، آنها خودشان و امتشان را گمراه کردند، آیا اندیشه نمی‌کنید؟
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين.
برادرتان امام مهدی ناصر محمد اليماني